Demara: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 28: | Linia 28: | ||
'''Miasta Sojusznicze''': [[Fargoth]], [[Serenaa]]. | '''Miasta Sojusznicze''': [[Fargoth]], [[Serenaa]]. | ||
| + | |||
| + | | Kuchnia = | ||
| + | Pobliskie jeziora zaopatrują Demarę w duże ilości ryb słodkowodnych, które w większości spożywa się tutaj pieczone bądź wędzone na sianie, dzięki czemu są one bardzo delikatne i aromatyczne. Z węgorza, który również jest tutaj poławiany, przyrządza się zupę ze smażonymi warzywami, zaciągniętą śmietaną i z dodatkiem pasty pomidorowej, jest to danie bardzo treściwe i często mylnie nazywane gulaszem. Z mięsa z wędzonych ryb przygotowuje się również pasty i musy serwowane z chrupiącym pieczywem. Oprócz ryb w Demarze je się dużo baraniny, a to dzięki ogromnej ilości owczych stad, których wełna jest pozyskiwana dla tutejszych przędzarń. Żeberka jagnięce w miodowej glazurze, udziec z sosem z wiśni lub przyprawione na ostro kotlety z siekanej baraniny to tylko niektóre z przykładowych dań. Na osłodę w Demarze serwuje się smażone na głębokim tłuszczu ciastka ptysiowe bądź mleczne ciągutki. Jesienią na straganach sprzedaje się smażone w karmelu jabłka. | ||
| + | |||
| + | Demara to jeden z czołowych krajów jeśli chodzi o browarnictwo, warzy się tu wiele jego odmian, a niektóre są typowe tylko dla tego rejonu. Pochodzi stąd szczególnie znane piwo pszeniczne oraz jedyny w swoim rodzaju koźlak dymny, który swój charakterystyczny aromat zawdzięcza procesowi suszenia słodu nad ogniem, zaś pomiędzy tymi dwoma rodzajami plasuje się koźlak pszeniczny. Wino czy mocniejsze alkohole są produkowane w Demarze w śladowych ilościach i głównie polega się na imporcie. | ||
| Ciekawostki = | | Ciekawostki = | ||
| − | Pomimo położenia na wschodzie kontynentu, Demara nazywana jest miastem zachodzącego słońca. Jest to zapewne spowodowane czerwonawym kolorem miasta, gdyż głównym surowcem budowlanym w tym państwie jest właśnie czerwona cegła. | + | Pomimo położenia na wschodzie kontynentu, Demara nazywana jest miastem zachodzącego słońca. Jest to zapewne spowodowane czerwonawym kolorem miasta, gdyż głównym surowcem budowlanym w tym państwie jest właśnie czerwona cegła. Demara słynie również z doborowych oddziałów konnych, które to nieustannie przemierzają Wschodnie Równiny, trzymając z daleka od miast grasujące tam bandy koczowników. |
}} | }} | ||
Aktualna wersja na dzień 23:42, 3 sty 2020
| Demara | |
|---|---|
| |
| |
| Położenie | Równina Maurat, pobliże trzech Wielkich Jezior |
| Mieszkańcy | Ludzie |
| Ustrój | Monarchia dziedziczna |
Spis treści
Władza
Ustrój: monarchia dziedziczna.
System władzy: królestwo.
Władca: król Ildehar.
Rodzina królewska: współrządząca królowa Anahea, córka - księżniczka Rarda, syn - książę Archentar III, zaręczony z księżniczką z Serenai.
Zamek z główną sala w kształcie koła, od której biegną wąskie korytarze do mniejszych pomieszczeń. Nad całym kompleksem czuwają trzy wysokie wieże, z których widać podobno pustynię Nanher, co rzecz jasna jest jedynie mitem rozpowszechnionym wśród mieszkańców. Całość budowana z czerwonej cegły - każda z cegieł posiada stempel królewski odciśnięty w czasie budowy pałacu, natomiast każda dobudowana kondygnacja nosi stempel króla, który zdecydował się na jej wzniesienie, dzięki czemu wiadomo, które części pałacu zostały wzniesione za czyjego panowania.
Ustrój polityczny
{{{Ustrój}}}
Herb i flaga
{{{Herb}}}
Siedziba władcy
{{{Siedziba}}}
Ubiór
{{{Ubiór}}}
Architektura
{{{Architektura}}}
Geografia
Położenie: pobliże trzech Wielkich Jezior na Równinie Maurat.
Budynki lepione z gliny lub budowane z czerwonej, wypalanej w specjalnych piecach cegle. Bez wzniosłości, twarde i niskie budowle zapewniające ciepło i wygodę. Przy budowaniu miasta pierwszorzędną rolę grali pragmatycy, co jest widoczne w jego architekturze.
Wojsko
Oddziały lekkiej konnicy, w tym konni łucznicy, oraz w mniejszym stopniu piechoty. Brak maszyn oblężniczych oraz pieszych łuczników.
Stosunki dyplomatyczne
Handel: Szlak Żółty, Szlak Czerwony.
Produkcje (wyroby eksportowe): ryby słodkowodne, tytoń, zboża, chmiel, wełna, warzywa.
Stosunki dyplomatyczne: porozumienie handlowe z Fargoth, porozumienie królewskie, dotyczące przyszłego połączenie rodów królewskich z Serenaą.
Miasta Sojusznicze: Fargoth, Serenaa.
Handel
{{{Handel}}}
Kuchnia
Pobliskie jeziora zaopatrują Demarę w duże ilości ryb słodkowodnych, które w większości spożywa się tutaj pieczone bądź wędzone na sianie, dzięki czemu są one bardzo delikatne i aromatyczne. Z węgorza, który również jest tutaj poławiany, przyrządza się zupę ze smażonymi warzywami, zaciągniętą śmietaną i z dodatkiem pasty pomidorowej, jest to danie bardzo treściwe i często mylnie nazywane gulaszem. Z mięsa z wędzonych ryb przygotowuje się również pasty i musy serwowane z chrupiącym pieczywem. Oprócz ryb w Demarze je się dużo baraniny, a to dzięki ogromnej ilości owczych stad, których wełna jest pozyskiwana dla tutejszych przędzarń. Żeberka jagnięce w miodowej glazurze, udziec z sosem z wiśni lub przyprawione na ostro kotlety z siekanej baraniny to tylko niektóre z przykładowych dań. Na osłodę w Demarze serwuje się smażone na głębokim tłuszczu ciastka ptysiowe bądź mleczne ciągutki. Jesienią na straganach sprzedaje się smażone w karmelu jabłka.
Demara to jeden z czołowych krajów jeśli chodzi o browarnictwo, warzy się tu wiele jego odmian, a niektóre są typowe tylko dla tego rejonu. Pochodzi stąd szczególnie znane piwo pszeniczne oraz jedyny w swoim rodzaju koźlak dymny, który swój charakterystyczny aromat zawdzięcza procesowi suszenia słodu nad ogniem, zaś pomiędzy tymi dwoma rodzajami plasuje się koźlak pszeniczny. Wino czy mocniejsze alkohole są produkowane w Demarze w śladowych ilościach i głównie polega się na imporcie.
Ciekawostki
Pomimo położenia na wschodzie kontynentu, Demara nazywana jest miastem zachodzącego słońca. Jest to zapewne spowodowane czerwonawym kolorem miasta, gdyż głównym surowcem budowlanym w tym państwie jest właśnie czerwona cegła. Demara słynie również z doborowych oddziałów konnych, które to nieustannie przemierzają Wschodnie Równiny, trzymając z daleka od miast grasujące tam bandy koczowników.
