Trijou: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 32: | Linia 32: | ||
'''Miasta Sojusznicze''': Brak | '''Miasta Sojusznicze''': Brak | ||
| + | | Kuchnia = | ||
| + | Kuchnia Trijou jest bardzo specyficzna ze względu na dostępność produktów oraz specyficzny przekrój społeczeństwa zbudowanego z niewolników, którzy zarówno pracowali w kamieniołomach jak i usługiwali na dworach możnych. Można tu spotkać potrawy bardzo ubogie, jak i specyficzne wariacje na temat wykwintnych dań z arystokratycznych stołów. Wpływy tych drugich widać na przykład w tym, że bardzo wiele mięs marynowanych jest w winie z dodatkiem wielu aromatycznych przypraw (cynamon, gałka muszkatołowa, ale również jałowiec czy liście bobkowe, w zależności od wpływów), a następnie długo się je zapieka w glinianych garnkach, aż pieczyste staje się całkowicie miękkie. Jeśli zaś chodzi o pochodzenie samego mięsa, są to głównie gołębie, kozice oraz pewne dziko żyjące odmiany krów o długim futrze. Poza tym rzeczone krowy dostarczają dużej ilości mleka, z którego wytwarza się masło i sery – te ostatnie długo dojrzewają w solance wykonanej z pozyskiwanych w górach soli, która nazywana jest solą czarną i poza specyficznych kolorem ma również bardzo charakterystyczny zapach podobny do jajek. Tłuste mleko – a najlepiej świeżą śmietanę zebraną z wierzchu – dodaje się również do pitych między posiłkami naparów ziołowych. | ||
| + | |||
| + | Kolejny specyficznym dla Trijou daniem są pikle – warzywa marynuje się tu, aby jak najdłużej zachować ich świeżość. Rzeczone pikle – nazywane ahru – rzadko kiedy są jednoskładnikowe, a raczej przypominają sałatkę, w której skład może wejść absolutnie wszystko, nie tylko warzywa, ale również liście, młode pędy, korzenie czy owoce albo pąki kwiatów. W zależności od składu takie pikle mogą mieć więc bardzo różny smak, choć z reguły jest on kwaśno-słodki. Do przyprawiania ahru wykorzystuje się głównie czosnek, lokalną odmianę kopru o lekko anyżowym aromacie oraz sok z limonek albo cytryn – ten głównie jako starter procesu kiszenia. | ||
| + | Poza tym potrawą często spotykaną w karczmach są pierożki z mięsem owiec lub kóz – mondo. Podaje się je gotowane z dodatkiem masła i czosnku albo smażone i zalane pikantną warzywną zupą. | ||
| + | |||
| + | Jeśli chodzi o słodkości, w Trijou głównie polega się na przepisach sprowadzonych z innych krain, rzadko modyfikowanych. Istnieje jednak pewien bardzo charakterystyczny dla tego rejonu deser o nazwie fitlu – są to niewielkie placki kukurydziane, które jeszcze ciepłe smaruje się pastą orzechową i posypuje kandyzowanymi kwaśnymi owocami, np. wiśniami albo borówkami, a następnie ciasno zwija. W bogatszej wersji macza się je jeszcze w gęstym jogurcie z miodem albo karmelem. | ||
| + | |||
| Ciekawostki = | | Ciekawostki = | ||
Miasto zostało założone przez niewolników. Dlatego istnieje tam staro-mowa, wiele ulic ma oznakowania od języka, którym posługiwali się więźniowie podczas okrutnego panowania panów. | Miasto zostało założone przez niewolników. Dlatego istnieje tam staro-mowa, wiele ulic ma oznakowania od języka, którym posługiwali się więźniowie podczas okrutnego panowania panów. | ||
Wersja z 21:28, 4 sty 2021
| Trijou | |
|---|---|
| |
| |
| Położenie | Góry Czarne |
| Mieszkańcy | Ludzie, Piekielni |
| Ustrój | Monarchia absolutna |
Spis treści
Władza
Ustrój: Monarchia absolutna.
System władzy: Królestwo terytorialne.
Władca: królowa Dearbháil Siofra Rosues, córka Gustava i Amirah
Rodzina królewska: Księżniczka Andraste Rosues(zaginiona), siostra królowej.
Pałac królewski został w połowie wykuty w najwyższym punkcie szczytu, zbudowany również z kamienia, góruje nad całym królestwem. Prowadzi do niego ciężka, kamienista droga, szeroka na 3 metry i mająca swój początek u podnóża gór. Zamek jest położony w środkowej części królestwa. Charakteryzuje się bardzo wysokimi, szpiczastymi wieżami.
Ustrój polityczny
{{{Ustrój}}}
Herb i flaga
{{{Herb}}}
Siedziba władcy
{{{Siedziba}}}
Ubiór
{{{Ubiór}}}
Architektura
{{{Architektura}}}
Geografia
Położenie: Wykute w trzech górach w Dalekich Krainach królestwo; górze Sem, Culle i Hou.
Królestwo zostało zbudowane całkowicie z kamienia, zamek oraz niektóre budynki niemal wykute w skale. Każda ze stromych i krętych uliczek prowadzi do pałacu. Każda z gór posiada siedzibę, w której planowany jest dalszy rozwój królestwa. Niektóre domy są całkiem wykute w skale, a prowadzą do nich wejścia umieszczone na niezbyt stromych częściach zbocza, przez które biegnie dość długi korytarz oświetlony pochodniami. Te domy służyły kiedyś za schrony dla rannych, te zbudowane bardziej na powierzchni powstały znacznie później, kiedy ludziom minął strach, a pod ziemią zaczęło się robić dość tłoczno. Ulice o zmroku oświetla słabe światło kryształów słonecznych, wydobywanych ze starych kopalni, które znajdują się w wysokich częściach gór, aby zwiększyć bezpieczeństwo wydobycia materiałów. Surowe warunki nie zezwalają na naturalne występowanie roślinności czy zwierząt, jednakże mieszkańcom nie przeszkadza to w hodowlach u podnóży gór - choć i do nich potrzeba ogromnej cierpliwości.
Wojsko
Czarna piechota - wyspecjalizowana armia posługująca się włóczniami do obrony królestwa.
Maguni - Ze starego języka niewolników “magowie”, armia czarodziei odpowiedzialna za obronę królestwa oraz tworzenie iluzji, dzięki której państwo nie jest widoczne z daleka.
Stosunki dyplomatyczne
Handel: Szlak Rubinowy.
Produkcje (wyroby eksportowe): słoneczne kryształy, kamienie szlachetne (diamenty, rubiny i szmaragdy), węgiel.
Stosunki dyplomatyczne: Neutralne
Miasta Sojusznicze: Brak
Handel
{{{Handel}}}
Kuchnia
Kuchnia Trijou jest bardzo specyficzna ze względu na dostępność produktów oraz specyficzny przekrój społeczeństwa zbudowanego z niewolników, którzy zarówno pracowali w kamieniołomach jak i usługiwali na dworach możnych. Można tu spotkać potrawy bardzo ubogie, jak i specyficzne wariacje na temat wykwintnych dań z arystokratycznych stołów. Wpływy tych drugich widać na przykład w tym, że bardzo wiele mięs marynowanych jest w winie z dodatkiem wielu aromatycznych przypraw (cynamon, gałka muszkatołowa, ale również jałowiec czy liście bobkowe, w zależności od wpływów), a następnie długo się je zapieka w glinianych garnkach, aż pieczyste staje się całkowicie miękkie. Jeśli zaś chodzi o pochodzenie samego mięsa, są to głównie gołębie, kozice oraz pewne dziko żyjące odmiany krów o długim futrze. Poza tym rzeczone krowy dostarczają dużej ilości mleka, z którego wytwarza się masło i sery – te ostatnie długo dojrzewają w solance wykonanej z pozyskiwanych w górach soli, która nazywana jest solą czarną i poza specyficznych kolorem ma również bardzo charakterystyczny zapach podobny do jajek. Tłuste mleko – a najlepiej świeżą śmietanę zebraną z wierzchu – dodaje się również do pitych między posiłkami naparów ziołowych.
Kolejny specyficznym dla Trijou daniem są pikle – warzywa marynuje się tu, aby jak najdłużej zachować ich świeżość. Rzeczone pikle – nazywane ahru – rzadko kiedy są jednoskładnikowe, a raczej przypominają sałatkę, w której skład może wejść absolutnie wszystko, nie tylko warzywa, ale również liście, młode pędy, korzenie czy owoce albo pąki kwiatów. W zależności od składu takie pikle mogą mieć więc bardzo różny smak, choć z reguły jest on kwaśno-słodki. Do przyprawiania ahru wykorzystuje się głównie czosnek, lokalną odmianę kopru o lekko anyżowym aromacie oraz sok z limonek albo cytryn – ten głównie jako starter procesu kiszenia. Poza tym potrawą często spotykaną w karczmach są pierożki z mięsem owiec lub kóz – mondo. Podaje się je gotowane z dodatkiem masła i czosnku albo smażone i zalane pikantną warzywną zupą.
Jeśli chodzi o słodkości, w Trijou głównie polega się na przepisach sprowadzonych z innych krain, rzadko modyfikowanych. Istnieje jednak pewien bardzo charakterystyczny dla tego rejonu deser o nazwie fitlu – są to niewielkie placki kukurydziane, które jeszcze ciepłe smaruje się pastą orzechową i posypuje kandyzowanymi kwaśnymi owocami, np. wiśniami albo borówkami, a następnie ciasno zwija. W bogatszej wersji macza się je jeszcze w gęstym jogurcie z miodem albo karmelem.
Ciekawostki
Miasto zostało założone przez niewolników. Dlatego istnieje tam staro-mowa, wiele ulic ma oznakowania od języka, którym posługiwali się więźniowie podczas okrutnego panowania panów.
Trijou - sama nazwa pochodzi od staro-mowy, oznacza dokładnie “trzy góry” (tri - trzy, jou - góra)
