Efne: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "{{Specyfikacja państwa | Efne | Równina Maurat, w sąsiedztwie pustyni Nanher i Gór Dasso | Elfy | Republika | Senat }} {{Opis państwa | Ogólny opis tutaj | W...") |
|||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{Specyfikacja państwa | Efne | Równina Maurat, | + | {| style="float:right; max-width: 360px;" |
| + | | | ||
| + | {{Specyfikacja państwa | Efne| Na styku [[Równina Maurat]]| [[Ludzie]], [[Elfy]]| Republika| Państwo terytorialne | Herb = [[File: Herb_efne.png]] | Flaga = [[File: Flaga_efne.png]] | ||
}} | }} | ||
| + | |- | ||
| + | | | ||
| + | {{Specyfikacja siedziby | Pałac Ludu | Obraz= [[File: Siedzina_palac_ludu.jpg ]]}} | ||
| + | |- | ||
| + | | | ||
| + | {{Specyfikacja władcy| Senator| Anne Serywan| [[Ludzie|Człowiek]]| 76 lat | Portret= [[File: Senator_Anne_Serywan.jpg ]] | ||
| + | }} | ||
| + | {{Specyfikacja władcy| Senator| Math Yrsud| [[Ludzie|Człowiek]] | 69 lat | Portret= [[File: Senator_Math_Yrsud.jpg ]] | ||
| + | }} | ||
| + | {{Specyfikacja władcy| Senator| Lorne Malic| [[Ludzie|Człowiek]]| 78 lat | Portret= [[File: Senator_Lorne_Malic.jpg]] | ||
| + | }} | ||
| + | {{Specyfikacja władcy| Senator| Ukan De Kkou | [[Ludzie|Człowiek]] | 44 lat | Portret= [[File: Senator_Ukan_De_Kkou.jpg ]] | ||
| + | }} | ||
| + | {{Specyfikacja władcy| Senator| Winnyland Aberzig | [[Ludzie|Człowiek]] | 35 lat | Portret= [[File: Senator_Winnyland_Aberzig.jpg ]] | ||
| + | }} | ||
| + | |} | ||
{{Opis państwa | | {{Opis państwa | | ||
| − | |||
| Władza = | | Władza = | ||
| − | ''' | + | Władzę w Efne dzierży pięciu senatorów - trzy kobiety: Winnyland Aberzig, Anne Serywan i Lorene Malic oraz dwóch mężczyzn: Math Yrsud i Ukan De' Kkou. Senatorowie wybierani są na czteroletnie kadencje, przy czym nie istnieje limit kadencji, w których senator może pełnić swój urząd - jeśli się sprawdza, może zasiadać w senacie nawet do śmierci, czego dobrym przykładem jest senatorka Lorene Malic, wybrana już po raz szósty. Aby startować na senatora należy posiadać nieposzlakowaną opinię oraz udokumentowane działania na rzecz Efne, np. mecenat nad instytucjami artystycznymi lub pożytku publicznego, działalność charytatywną, działalność dyplomatyczną, wybitne zasługi z dziedziny sztuki itd. Wniosek wraz z dowodami swych zasług przedstawia się specjalnej komisji, która wnioski rozpatruje anonimowo, nie znając nazwisk kandydatów (choć jak wiadomo orientując się w polityce nietrudno się domyślić kto jest kim na podstawie jego zasług). |
| + | W wyborach zaś może brać udział każda osoba posiadająca obywatelstwo efneńskie, bez względu na rasę, płeć, wykonywany zawód, status majątkowy itd. - poświadczeniem prawa do głosowania jest tak zwana Błękitna Karta. | ||
| + | |||
| + | '''Rodzina królewska''': Nie dotyczy. | ||
| + | |||
| + | | Ustrój = | ||
| + | Republika - ustrój stanowiący pewną nowinkę w Alaranii i jednocześnie powód do wielkiej dumy mieszkańców Efne. | ||
| + | |||
| + | | Herb = | ||
| + | Godło Efne stanowi symbol ich dumy i chluby - siedziba władzy, Niebiański Pałac. Znajduje się on na srebrno-niebieskiej tarczy, co symbolizuje położenie kraju między górami a niebem. Pięć gwiazd u dołu tarczy to oczywiście pięciu senatorów, a gwiazda w koronie herbu - kraj jako całość. Ten sam motyw pojawia się na fladze Efne, na której gwiazda znajduje się na srebrnym pasie pośrodku, w otoczeniu dwóch niebieskich pól. | ||
| + | |||
| + | | Siedziba = | ||
| + | |||
| + | Pałac zwany Pałacem Ludu, gdyż nie jest on zamieszkany przez rodzinę królewską ani urzędujących senatorów - ci mieszkają w swoich prywatnych posiadłościach, a w Pałacu spotykają się na narady, tu też znajdują się liczne urzędy, sale posiedzeń, przesłuchań, archiwa itd. | ||
| − | + | Jest to budynek o białej, pięknie zdobionej fasadzie, z nielicznymi wieżyczkami i górującą nad wszystkim kopułą, pod którą znajduje się główna sala zgromadzeń nazywana Słoneczną nie tylko przez doskonałe doświetlenie, ale też przez mozaikę zdobiącą podłogę, która przedstawia słońce i liczne konstelacje gwiazd - dzieło to można podziwiać ze znajdującej się pod kopułą galeryjki. Pałac może się wydawać przesadnie zdobny i ponad miarę wyposażony w dzieła sztuki i kunsztownie wykonane meble, nie można jednak zapominać, że Efne to kraj artystów, a wszystko co znajduje się w tym budynku, jest dziełem ich rąk i najlepszą wizytówką miasta, ale i ich samych - wszak każde dzieło jest podpisane. Wszędzie widoczne są więc obrazy, rzeźby, kunsztownie wykonane meble, świeczniki, witraże, itd. | |
| − | |||
| − | |||
| − | + | Do Pałacu Ludu prowadzi szeroki wiadukt przerzucony między nim a sąsiednim wzgórzem, poniżej którego ciągną się ulice i normalne zabudowania. | |
| + | |||
| + | | Ubiór = | ||
| + | [[File: Ubior_efne.jpg|left|border]] | ||
| + | Mówiąc o modzie na wstępie warto zaznaczyć, że wymykają się jej wszelkie artystyczne dusze, których jest tu zatrzęsienie. Wiele osób co prawda stosuje się do ogólnie przyjętych standardów, ale sporo jest też takich, którzy lubią wyrażać siebie w ubiorze i odchodzą od konwenansów. Niewiele jest kreacji, które w tym kraju mogą szokować, chyba że jest to ekstremalny stopień negliżu bądź też przeciwnie - strój absurdalnie bogaty, obszerny i krzykliwy tak bardzo, że rzuca się w oczy z drugiego końca miasta. Nikogo jednak nie gorszy nadmiar biżuterii czy zestawienia szat, które gdzie indziej zostałyby uznane za stanowczo zbyt eklektyczne, by nie rzec gorzej - zupełnie pozbawione gustu. “Cóż, artysta” - tak można skwitować większość wyróżniających się osób. | ||
| + | [[File: Ubior_efne1.jpg|left|border]] | ||
| + | Jednak wśród pozostałych mieszkańców istnieją pewne standardy i trendy. Charakterystyczne są na przykład stroje dam, które już na pierwszy rzut oka różnią się w zależności od wieku kobiety, która je nosi. Pewną cechą wspólną są stosunkowo proste spódnice i przede wszystkim zakryte dekolty - w Efne mocno wydekoltowane kreacje zakłada się na naprawdę szczególne okazje albo też są one noszone przez artystyki i osoby przejezdne. Młode damy z reguły suknie bez gorsetów, z wyraźnie podniesioną talią, z prostą albo wręcz lekko zwężana spódnicą oraz lejącymi się rękawkami albo rękawami aż do nadgarstków. W ich strojach dominują lekkie tkaniny, często w połączeniu z koronką, szczególnie w górnych partiach - na dekolcie, ramionach, czasami też na plecach. Jeśli zaś chodzi o damy starsze, tu już pojawią się spódnice raczej rozszerzane, ale bez halek, rozszerza są czasami również rękawy. Stroje szyte są z cięższych materiałów, z reguły też w ciemniejszych kolorach (karmina, malachitowa zieleń, granat). Popularne wśród dziewcząt koronki u ich matek i babć zastępują tasiemki, które służą dopasowaniu sukni i podkreśleniu sylwetki, jednak nie tak wyraźnie jak uczyniłby to gorset. Talia w sukniach wypada już w standardowym położeniu. | ||
| + | |||
| + | Jeśli zaś o panów chodzi, ich strój jest bardziej jednorodny i nie zmienia się aż tak bardzo z wiekiem. Obowiązkowym elementem garderoby eleganta jest krótka - sięgająca trochę ponad biodra - kamizelka z wąskimi wyłogami, zapinana na niewielkie guziki. Istnieje pewna dowolność w doborze koloru tak materiału, jak i wykończenia, gdyż jest to jedyna część męskiej garderoby, gdzie można sobie pozwolić na ekstrawagancję, gdyż poza kamizelką można powiedzieć, że są to kreacje dość nudne - wąskie, ciemne spodnie i koszula z prostymi rękawami, w jednolitym kolorze, z wysokim kołnierzykiem i zawiązanym pod szyją fularem, który może być mniej lub bardziej wzorzysty, w zależności od reszty kreacji. | ||
| + | |||
| + | Zarówno panie jak i panowie nie noszą specjalnie dużo biżuterii - u mężczyzn są to z reguły spinki przy mankietach, a u kobiet niewielkie kolczyki (najmodniejsze są perły) i subtelne pierścionki. Włosy upina się raczej gładko przy głowie, w płaskie koki albo tak, by sprawiały wrażenie krótkich, podpinając je pod spód. W makijażu bardzo popularne jest mocne podkreślenie ust i brwi. | ||
| + | |||
| + | | Architektura = | ||
| + | [[File: Architektura_efne.jpg|left|border]] | ||
| + | Charakterystyczną cechą architektury Efne są dachy w kształcie kopuł, w przeważającej mierze pokryte niebieską dachówką. Naturalną koleją rzeczy jest więc, że fasady budynków będą białe albo piaskowe, choć nie zdarzają się również budynki ze spadzistymi dachami i bez bielonych ścian. Dominującym budulcem do wznoszenia tak domów, jak i warsztatów, gmachów i wszelkich innych budynków jest kamień - wszak w górach jest go pod dostatkiem. Niewiele domów wzniesionych jest z drewna, znajdują się one na najniższym poziomie miasta, skąd bliżej jest na równiny. Co warto w tym momencie zaznaczyć - Efne położony jest u stóp Gór Dasso, przez co teren miasta jest pofałdowany, pagórkowany, co w oczywisty sposób prowadzi do tworzenia się dzielnic w oparciu o naturalne ukształtowanie terenu. I tak są wzgórza, na których dominują warsztaty jednego konkretnego typu, w innym miejscu mieszkają bogaci, w innym zaś biedni, na jednym pagórku skupiono świątynie, a jeden zajmuje tutejsza sławna na całą Alaranię Akademia Sztuk Pięknych. W miejscach publicznych często można natknąć się na różne fontanny, małe stawy, a nawet niewielkie źródełka z wodą pitną, co zapewnia przyjemny mikroklimat mimo stosunkowo niewielkiej ilości zieleni. | ||
| + | |||
| + | Na szczególną uwagę w Efne zasługują wnętrza, gdyż tak jak na zewnątrz wszystko jest raczej proste i schludne, utrzymane w jednej spójnej estetyce, tak w środku można już popuścić wodze fantazji. Od wielu lat modne stało się malowanie ścian specjalnymi wałkami, które odbijają powtarzalny szlaczek, z reguły z motywem roślinnym albo powtarzalnym wzorem geometrycznym. Zestawienia kolorów przy takim malowaniu bywają naprawdę odważne, a co więcej - niektórzy jeszcze ręcznie domalowują detale na takich wzorkach. Poza tym we wnętrzach stosuje się wiele tkanin - nie tylko jako dywany, firany czy narzuty, ale też jako przepierzenia między kolejnymi strefami użytkowymi i w innych celach dekoracyjnych, np. jako baldachimym przy łóżkach. Również balkony ocienia się płóciennymi dachami i ścianami, choć nie stanowi to reguły. | ||
| − | |||
| Geografia = | | Geografia = | ||
| − | + | [[File: Mapa_efne.jpg|left|border]] | |
| + | Efne jest państwem położonym na terenie Równiny Maurat - od zachodu i południa ograniczają je Góry Dasso, zaś od północnego-zachodu i północy pustynia Nanher. Od wschodu granicę kraju wyznaczają lasy Elisii. Znaczącą część Efne pokrywają wysokie góry, a sama stolica położona jest na mocno pagórkowatym terenie u stóp Gór Dasso. | ||
| − | |||
| Wojsko = | | Wojsko = | ||
| − | + | Efne ze względu na ogłoszenie wiecznej neutralności nie posiada dużych wojsk, a jedynie nieliczne oddziały służące strzeżeniu porządku na terenie kraju, nie zaś do prowadzenia wojen. Niewielki mieszany oddział stacjonuje w stolicy, zaś poza nią stacjonują niewielkie oddział łuczników bądź piechoty. | |
| + | |||
| Dyplomacja = | | Dyplomacja = | ||
| − | + | Efne obowiązuje oficjalny traktat o wiecznej neutralności, nie zawiera więc ono żadnych sojuszy ani nie wypowiada nikomu wojen, ze wszystkimi sąsiadami stosunki kraju są neutralne. Z postanowień traktatu wynika również, że Efne nie może posiadać własnych wojsk poza niewielkimi oddziałami odpowiedzialnymi za strzeżenie porządku wewnątrz jego granic, oraz że rzeczone granice pozostaną na wieki nienaruszone przez państwa ościenne, które również traktat podpisały. | |
| − | |||
| − | + | | Handel = | |
| − | ''' | + | '''Eksport''': tkaniny wszelkiego rodzaju, w tym również te luksusowe i artystyczne (np. malowane jedwabie), dzieła sztuki, wyroby i półprodukty złotnicze i biżuteryjne, wino Yrsa, marmur |
| − | + | '''Import''': ziemniaki i zboża, wołowina, drewno różnego typu, wyroby medyczne, niektóre rodzaje ziół | |
| − | + | | Kuchnia = | |
| + | [[File: Kuchnia_efne.jpg|left|border]] | ||
| + | Jednym z wielu dań utożsamianych z Efne jest z pewnością bardzo gęsta przecierana zupa z marchwi i soczewicy oraz podawana w ciepłe dni zupa z pomidorów z dodatkiem innych warzyw sezonowych, z oliwą, octem i rozmoczonym chlebem, nie wymagająca gotowania. Do wielu dań dodaje się tutaj karczochy, najczęściej gotowane w wodzie z dodatkiem soli, cukru oraz soku z cytryny albo marynowane, a następnie pieczone. Serwuje się je również na grzankach, z dodatkiem cebuli i posypane tartym serem albo faszerowane, np. grzybami. Wśród mięs bardzo charakterystyczne dla tego rejonu są potrawy z gołębi, m.in. piecze się je w całości na rożnie albo gotuje na nich rosół. Oprócz tego spożywa się tu różnego rodzaju drób i baraninę. Jako charakterystyczny deser większość osób wskaże delikatny biszkopt przekładany maślanym kremem i dżemem z malin albo słodycze z marcepanu. | ||
| − | + | W Efne powstaje pewien szczególny rodzaj deserowego wina o nazwie Yrsa, który zasługuje na uwagę koneserów. Produkuje się je z podsuszonych, dotkniętych szlachetną pleśnią winogron, jest białe i słodkie ewentualnie półsłodkie, pija się je samodzielnie po posiłku bądź zmieszane z wodą i świeżymi winogronami. | |
| − | + | | Ciekawostki = | |
| + | [[File: Architektura_efne1.jpg|left|border]] | ||
| + | Efne to prawdopodobnie pierwsza i jedyna republika w Alaranii - ustrój ten narodził się w tym kraju stosunkowo niedawno i szybko zyskał sobie duże rzesze zwolenników, szczególnie w samej stolicy. Mówi się jednak, że coraz więcej państw rozważa wzorowanie się na nich i zmianę systemu władzy na swoich ziemiach, nie są to jednak decyzje, które podejmuje się z dnia na dzień i równie szybko wprowadza w życie, więc wszystko wskazuje na to, że Efne jeszcze długo pozostanie tym chlubnym wyjątkiem na mapie Łuski. | ||
| − | + | Atmosfera i nastroje polityczne w mieście sprawił, że stało on się kolebką artystów, a tutejsza Akademia Sztuk Pięknych jest sławna na cały kontynent. Tutaj tworzą najznamienitsi rzeźbiarze, malarze, jubilerzy, dramatopisarze i tak dalej, i tak dalej… Niektórzy mówią wręcz, że z Efne pochodzą najwybitniejsi z najwybitniejszych, przewyższając swym kunsztem nawet mieszkańców Zagłębia Artystów, choć oczywiście nie jest to reguły. | |
| − | na | + | Z artystyczną atmosferą miasta i jego nietypowym ustrojem stawiającym na równość wiąże się również to, że w mieście jest niespotykanie mało incydentów dyskryminowania mniejszości - religijnych, seksualnych, narodowych itd. Pod względem tolerancyjności Efne ustępuje jednak Et’Aurill, gdyż w tej kolebce republiki nie zdarzyło się jeszcze, aby osoba homoseksualna czy przedstawiciel rzadko spotykanych ras mógł startować na senatora - mają oni mimo wszystko zbyt mało zwolenników i niektórzy nadal pozostają względem nich nieufni. |
}} | }} | ||
Aktualna wersja na dzień 05:00, 6 sie 2021
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Spis treści
Władza
Władzę w Efne dzierży pięciu senatorów - trzy kobiety: Winnyland Aberzig, Anne Serywan i Lorene Malic oraz dwóch mężczyzn: Math Yrsud i Ukan De' Kkou. Senatorowie wybierani są na czteroletnie kadencje, przy czym nie istnieje limit kadencji, w których senator może pełnić swój urząd - jeśli się sprawdza, może zasiadać w senacie nawet do śmierci, czego dobrym przykładem jest senatorka Lorene Malic, wybrana już po raz szósty. Aby startować na senatora należy posiadać nieposzlakowaną opinię oraz udokumentowane działania na rzecz Efne, np. mecenat nad instytucjami artystycznymi lub pożytku publicznego, działalność charytatywną, działalność dyplomatyczną, wybitne zasługi z dziedziny sztuki itd. Wniosek wraz z dowodami swych zasług przedstawia się specjalnej komisji, która wnioski rozpatruje anonimowo, nie znając nazwisk kandydatów (choć jak wiadomo orientując się w polityce nietrudno się domyślić kto jest kim na podstawie jego zasług). W wyborach zaś może brać udział każda osoba posiadająca obywatelstwo efneńskie, bez względu na rasę, płeć, wykonywany zawód, status majątkowy itd. - poświadczeniem prawa do głosowania jest tak zwana Błękitna Karta.
Rodzina królewska: Nie dotyczy.
Ustrój polityczny
Republika - ustrój stanowiący pewną nowinkę w Alaranii i jednocześnie powód do wielkiej dumy mieszkańców Efne.
Herb i flaga
Godło Efne stanowi symbol ich dumy i chluby - siedziba władzy, Niebiański Pałac. Znajduje się on na srebrno-niebieskiej tarczy, co symbolizuje położenie kraju między górami a niebem. Pięć gwiazd u dołu tarczy to oczywiście pięciu senatorów, a gwiazda w koronie herbu - kraj jako całość. Ten sam motyw pojawia się na fladze Efne, na której gwiazda znajduje się na srebrnym pasie pośrodku, w otoczeniu dwóch niebieskich pól.
Siedziba władcy
Pałac zwany Pałacem Ludu, gdyż nie jest on zamieszkany przez rodzinę królewską ani urzędujących senatorów - ci mieszkają w swoich prywatnych posiadłościach, a w Pałacu spotykają się na narady, tu też znajdują się liczne urzędy, sale posiedzeń, przesłuchań, archiwa itd.
Jest to budynek o białej, pięknie zdobionej fasadzie, z nielicznymi wieżyczkami i górującą nad wszystkim kopułą, pod którą znajduje się główna sala zgromadzeń nazywana Słoneczną nie tylko przez doskonałe doświetlenie, ale też przez mozaikę zdobiącą podłogę, która przedstawia słońce i liczne konstelacje gwiazd - dzieło to można podziwiać ze znajdującej się pod kopułą galeryjki. Pałac może się wydawać przesadnie zdobny i ponad miarę wyposażony w dzieła sztuki i kunsztownie wykonane meble, nie można jednak zapominać, że Efne to kraj artystów, a wszystko co znajduje się w tym budynku, jest dziełem ich rąk i najlepszą wizytówką miasta, ale i ich samych - wszak każde dzieło jest podpisane. Wszędzie widoczne są więc obrazy, rzeźby, kunsztownie wykonane meble, świeczniki, witraże, itd.
Do Pałacu Ludu prowadzi szeroki wiadukt przerzucony między nim a sąsiednim wzgórzem, poniżej którego ciągną się ulice i normalne zabudowania.
Ubiór
Mówiąc o modzie na wstępie warto zaznaczyć, że wymykają się jej wszelkie artystyczne dusze, których jest tu zatrzęsienie. Wiele osób co prawda stosuje się do ogólnie przyjętych standardów, ale sporo jest też takich, którzy lubią wyrażać siebie w ubiorze i odchodzą od konwenansów. Niewiele jest kreacji, które w tym kraju mogą szokować, chyba że jest to ekstremalny stopień negliżu bądź też przeciwnie - strój absurdalnie bogaty, obszerny i krzykliwy tak bardzo, że rzuca się w oczy z drugiego końca miasta. Nikogo jednak nie gorszy nadmiar biżuterii czy zestawienia szat, które gdzie indziej zostałyby uznane za stanowczo zbyt eklektyczne, by nie rzec gorzej - zupełnie pozbawione gustu. “Cóż, artysta” - tak można skwitować większość wyróżniających się osób.
Jednak wśród pozostałych mieszkańców istnieją pewne standardy i trendy. Charakterystyczne są na przykład stroje dam, które już na pierwszy rzut oka różnią się w zależności od wieku kobiety, która je nosi. Pewną cechą wspólną są stosunkowo proste spódnice i przede wszystkim zakryte dekolty - w Efne mocno wydekoltowane kreacje zakłada się na naprawdę szczególne okazje albo też są one noszone przez artystyki i osoby przejezdne. Młode damy z reguły suknie bez gorsetów, z wyraźnie podniesioną talią, z prostą albo wręcz lekko zwężana spódnicą oraz lejącymi się rękawkami albo rękawami aż do nadgarstków. W ich strojach dominują lekkie tkaniny, często w połączeniu z koronką, szczególnie w górnych partiach - na dekolcie, ramionach, czasami też na plecach. Jeśli zaś chodzi o damy starsze, tu już pojawią się spódnice raczej rozszerzane, ale bez halek, rozszerza są czasami również rękawy. Stroje szyte są z cięższych materiałów, z reguły też w ciemniejszych kolorach (karmina, malachitowa zieleń, granat). Popularne wśród dziewcząt koronki u ich matek i babć zastępują tasiemki, które służą dopasowaniu sukni i podkreśleniu sylwetki, jednak nie tak wyraźnie jak uczyniłby to gorset. Talia w sukniach wypada już w standardowym położeniu.
Jeśli zaś o panów chodzi, ich strój jest bardziej jednorodny i nie zmienia się aż tak bardzo z wiekiem. Obowiązkowym elementem garderoby eleganta jest krótka - sięgająca trochę ponad biodra - kamizelka z wąskimi wyłogami, zapinana na niewielkie guziki. Istnieje pewna dowolność w doborze koloru tak materiału, jak i wykończenia, gdyż jest to jedyna część męskiej garderoby, gdzie można sobie pozwolić na ekstrawagancję, gdyż poza kamizelką można powiedzieć, że są to kreacje dość nudne - wąskie, ciemne spodnie i koszula z prostymi rękawami, w jednolitym kolorze, z wysokim kołnierzykiem i zawiązanym pod szyją fularem, który może być mniej lub bardziej wzorzysty, w zależności od reszty kreacji.
Zarówno panie jak i panowie nie noszą specjalnie dużo biżuterii - u mężczyzn są to z reguły spinki przy mankietach, a u kobiet niewielkie kolczyki (najmodniejsze są perły) i subtelne pierścionki. Włosy upina się raczej gładko przy głowie, w płaskie koki albo tak, by sprawiały wrażenie krótkich, podpinając je pod spód. W makijażu bardzo popularne jest mocne podkreślenie ust i brwi.
Architektura
Charakterystyczną cechą architektury Efne są dachy w kształcie kopuł, w przeważającej mierze pokryte niebieską dachówką. Naturalną koleją rzeczy jest więc, że fasady budynków będą białe albo piaskowe, choć nie zdarzają się również budynki ze spadzistymi dachami i bez bielonych ścian. Dominującym budulcem do wznoszenia tak domów, jak i warsztatów, gmachów i wszelkich innych budynków jest kamień - wszak w górach jest go pod dostatkiem. Niewiele domów wzniesionych jest z drewna, znajdują się one na najniższym poziomie miasta, skąd bliżej jest na równiny. Co warto w tym momencie zaznaczyć - Efne położony jest u stóp Gór Dasso, przez co teren miasta jest pofałdowany, pagórkowany, co w oczywisty sposób prowadzi do tworzenia się dzielnic w oparciu o naturalne ukształtowanie terenu. I tak są wzgórza, na których dominują warsztaty jednego konkretnego typu, w innym miejscu mieszkają bogaci, w innym zaś biedni, na jednym pagórku skupiono świątynie, a jeden zajmuje tutejsza sławna na całą Alaranię Akademia Sztuk Pięknych. W miejscach publicznych często można natknąć się na różne fontanny, małe stawy, a nawet niewielkie źródełka z wodą pitną, co zapewnia przyjemny mikroklimat mimo stosunkowo niewielkiej ilości zieleni.
Na szczególną uwagę w Efne zasługują wnętrza, gdyż tak jak na zewnątrz wszystko jest raczej proste i schludne, utrzymane w jednej spójnej estetyce, tak w środku można już popuścić wodze fantazji. Od wielu lat modne stało się malowanie ścian specjalnymi wałkami, które odbijają powtarzalny szlaczek, z reguły z motywem roślinnym albo powtarzalnym wzorem geometrycznym. Zestawienia kolorów przy takim malowaniu bywają naprawdę odważne, a co więcej - niektórzy jeszcze ręcznie domalowują detale na takich wzorkach. Poza tym we wnętrzach stosuje się wiele tkanin - nie tylko jako dywany, firany czy narzuty, ale też jako przepierzenia między kolejnymi strefami użytkowymi i w innych celach dekoracyjnych, np. jako baldachimym przy łóżkach. Również balkony ocienia się płóciennymi dachami i ścianami, choć nie stanowi to reguły.
Geografia
Efne jest państwem położonym na terenie Równiny Maurat - od zachodu i południa ograniczają je Góry Dasso, zaś od północnego-zachodu i północy pustynia Nanher. Od wschodu granicę kraju wyznaczają lasy Elisii. Znaczącą część Efne pokrywają wysokie góry, a sama stolica położona jest na mocno pagórkowatym terenie u stóp Gór Dasso.
Wojsko
Efne ze względu na ogłoszenie wiecznej neutralności nie posiada dużych wojsk, a jedynie nieliczne oddziały służące strzeżeniu porządku na terenie kraju, nie zaś do prowadzenia wojen. Niewielki mieszany oddział stacjonuje w stolicy, zaś poza nią stacjonują niewielkie oddział łuczników bądź piechoty.
Stosunki dyplomatyczne
Efne obowiązuje oficjalny traktat o wiecznej neutralności, nie zawiera więc ono żadnych sojuszy ani nie wypowiada nikomu wojen, ze wszystkimi sąsiadami stosunki kraju są neutralne. Z postanowień traktatu wynika również, że Efne nie może posiadać własnych wojsk poza niewielkimi oddziałami odpowiedzialnymi za strzeżenie porządku wewnątrz jego granic, oraz że rzeczone granice pozostaną na wieki nienaruszone przez państwa ościenne, które również traktat podpisały.
Handel
Eksport: tkaniny wszelkiego rodzaju, w tym również te luksusowe i artystyczne (np. malowane jedwabie), dzieła sztuki, wyroby i półprodukty złotnicze i biżuteryjne, wino Yrsa, marmur Import: ziemniaki i zboża, wołowina, drewno różnego typu, wyroby medyczne, niektóre rodzaje ziół
Kuchnia
Jednym z wielu dań utożsamianych z Efne jest z pewnością bardzo gęsta przecierana zupa z marchwi i soczewicy oraz podawana w ciepłe dni zupa z pomidorów z dodatkiem innych warzyw sezonowych, z oliwą, octem i rozmoczonym chlebem, nie wymagająca gotowania. Do wielu dań dodaje się tutaj karczochy, najczęściej gotowane w wodzie z dodatkiem soli, cukru oraz soku z cytryny albo marynowane, a następnie pieczone. Serwuje się je również na grzankach, z dodatkiem cebuli i posypane tartym serem albo faszerowane, np. grzybami. Wśród mięs bardzo charakterystyczne dla tego rejonu są potrawy z gołębi, m.in. piecze się je w całości na rożnie albo gotuje na nich rosół. Oprócz tego spożywa się tu różnego rodzaju drób i baraninę. Jako charakterystyczny deser większość osób wskaże delikatny biszkopt przekładany maślanym kremem i dżemem z malin albo słodycze z marcepanu.
W Efne powstaje pewien szczególny rodzaj deserowego wina o nazwie Yrsa, który zasługuje na uwagę koneserów. Produkuje się je z podsuszonych, dotkniętych szlachetną pleśnią winogron, jest białe i słodkie ewentualnie półsłodkie, pija się je samodzielnie po posiłku bądź zmieszane z wodą i świeżymi winogronami.
Ciekawostki
Efne to prawdopodobnie pierwsza i jedyna republika w Alaranii - ustrój ten narodził się w tym kraju stosunkowo niedawno i szybko zyskał sobie duże rzesze zwolenników, szczególnie w samej stolicy. Mówi się jednak, że coraz więcej państw rozważa wzorowanie się na nich i zmianę systemu władzy na swoich ziemiach, nie są to jednak decyzje, które podejmuje się z dnia na dzień i równie szybko wprowadza w życie, więc wszystko wskazuje na to, że Efne jeszcze długo pozostanie tym chlubnym wyjątkiem na mapie Łuski.
Atmosfera i nastroje polityczne w mieście sprawił, że stało on się kolebką artystów, a tutejsza Akademia Sztuk Pięknych jest sławna na cały kontynent. Tutaj tworzą najznamienitsi rzeźbiarze, malarze, jubilerzy, dramatopisarze i tak dalej, i tak dalej… Niektórzy mówią wręcz, że z Efne pochodzą najwybitniejsi z najwybitniejszych, przewyższając swym kunsztem nawet mieszkańców Zagłębia Artystów, choć oczywiście nie jest to reguły. Z artystyczną atmosferą miasta i jego nietypowym ustrojem stawiającym na równość wiąże się również to, że w mieście jest niespotykanie mało incydentów dyskryminowania mniejszości - religijnych, seksualnych, narodowych itd. Pod względem tolerancyjności Efne ustępuje jednak Et’Aurill, gdyż w tej kolebce republiki nie zdarzyło się jeszcze, aby osoba homoseksualna czy przedstawiciel rzadko spotykanych ras mógł startować na senatora - mają oni mimo wszystko zbyt mało zwolenników i niektórzy nadal pozostają względem nich nieufni.
