Katima: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 29: | Linia 29: | ||
'''Miasta Sojusznicze''': [[Trytonia]], [[Arturon]] i [[Rododendronia]]. | '''Miasta Sojusznicze''': [[Trytonia]], [[Arturon]] i [[Rododendronia]]. | ||
| + | | Kuchnia = | ||
| + | Jak nietrudno się domyślić Katima stoi przede wszystkim produktami zbożowymi. Tutejsza żytnia wódka ceniona jest w całej Alaranii, a w karczmach króluje pszeniczne piwo, zaś z prażonych na ciemno ziaren zmielonych na proszek robi się gorący napój szczególnie chętnie pity rano, z dodatkiem mleka. Jeśli zaś chodzi o coś konkretnego do zjedzenia, w Katimie na uwagę zasługują przede wszystkim pierogi w wielu różnych formach. Mogą być gotowane w wodzie, podsmażane, gotowane na parze, czasami nawet zapiekane w brytfannach z dodatkiem treściwych sosów na bazie białej zasmażki. Farsze bywają wszelakie, jedynym ograniczeniem jest fantazja kucharza, choć najczęściej widuje się nadzienia z kasz i ziemniaków omaszczonych bardziej wyrazistymi dodatkami. Bardziej odświętnym daniem jest klarowny bulion z kaczki podawany z nadziewanymi mięsem pierożkami wielkości orzecha włoskiego. Poza tym w Katimie można skosztować szerokiego wyboru dań z kukurydzy, wśród których najbardziej charakterystyczna jest prażona kukurydza w warzywach i kawałkach ryb, bądź też pieczone na ruszcie kolby oblane roztopionym masłem. Wiele tutejszych wypieków ma charakterystyczny żółty kolor właśnie dzięki mące kukurydzianej. Poza tym ostatnim wartym uwagi daniem z Katimi jest makaron produkowany z pszenicy z dodatkiem morskiej wody. Ma on formę długich, grubych nitek, a po ugotowaniu długo zachowuje sprężystość, jest częstym dodatkiem do zup. | ||
| + | |||
| + | W czasie plonów, gdy większość mieszkańców kraju pracuje w polu, popularne staje się jeszcze jedno danie, ze względu na łatwość i szybkość przygotowania - mianowicie zasmażki. Powstają one w ustawionych nad ogniem kociołkach, w których dno wyściełane jest liśćmi kapusty, a na nich układa się pozostałe składniki - głównie ryż, kiełbasę, cebulę czy pasternak, lecz liczba wariantów jest tak naprawdę nieograniczona. | ||
| + | |||
| + | Z dań słodkich w Katimie największą popularnością cieszy się ciasto drożdżowe, w szczególności w postaci małych bułek nadzianych różnymi słodkimi dodatkami i ściśle upakowanych w formie na czas pieczenia - ich kształt po wyciągnięciu z formy przypomina nierówno ułożony bruk i tak jest ten wypiek zwyczajowo nazywany. | ||
| Ciekawostki = | | Ciekawostki = | ||
Katimę nazywa się również "Północną Spichrzą", z powodu najżyźniejszych gleb jakie występują w delcie rzeki Larr. Nie jest to jednak nazewnictwo szydercze, a pełne szacunku i podziwu. Dzięki staraniom i doświadczeniu tamtejszych rolników i przychylności natury, plony są tam zbierane dwa razy do roku, a ich nadwyżki kierowane do południowej i zachodniej Alaranii. Mówi się nawet, że gdyby nie zboże z Katimy, na łusce Prasmoka mogłoby dojść do Wielkiego Głodu i śmierci naprawdę wielu istnień. Z tego powodu miasto nie musi m.in. utrzymywać własnej armii. Państwa ościenne same poczuwają się do odpowiedzialności dbania o bezpieczeństwo katimskich farm. | Katimę nazywa się również "Północną Spichrzą", z powodu najżyźniejszych gleb jakie występują w delcie rzeki Larr. Nie jest to jednak nazewnictwo szydercze, a pełne szacunku i podziwu. Dzięki staraniom i doświadczeniu tamtejszych rolników i przychylności natury, plony są tam zbierane dwa razy do roku, a ich nadwyżki kierowane do południowej i zachodniej Alaranii. Mówi się nawet, że gdyby nie zboże z Katimy, na łusce Prasmoka mogłoby dojść do Wielkiego Głodu i śmierci naprawdę wielu istnień. Z tego powodu miasto nie musi m.in. utrzymywać własnej armii. Państwa ościenne same poczuwają się do odpowiedzialności dbania o bezpieczeństwo katimskich farm. | ||
}} | }} | ||
Wersja z 00:56, 4 sty 2020
| Katima | |
|---|---|
| |
| |
| Położenie | Ujście rzeki Larr do Morza Cienia |
| Mieszkańcy | Ludzie, Morskie elfy |
| Ustrój | Monarchia dziedziczna |
Spis treści
Władza
Ustrój: monarchia dziedziczna.
System władzy: królestwo.
Władca: król Diego Kador.
Rodzina królewska: kuzyni - Lucian i Edward Kador.
Kompleks zbudowany w niecodzienny i bardzo oryginalny sposób. Jego podstawę stanowi wieża o średnicy sześćdziesięciu metrów i wysoka na dziesięć pięter, zwieńczona kopułą z błękitnego kamienia. Pełni ona wszystkie najważniejsze funkcje - reprezentacyjną i ochronną. Wejść do niej można jedynie przez wielkie, dwyskrzydłowe drzwi położone na wysokości drugiego piętra, do których prowadzi kamienna rampa i most zwodzony. Budowlę cechuje ogromna ilość małych okien oraz pomniejszych balkonów. Od trzech stron otoczona jest ona przez sześć mniejszych, lecz tak samo wysokich wież, połączonych z tą "najgrubszą" osobnymi, położonymi nad ziemią korytarzami. Mieszczą się w nich pokoje dla służby i dworzan, komnaty władcy i jego krewnych, kwatery osobistych gwardzistów oraz pomieszczenia funkcyjne (łaźnie, kuchnia itp.)
Ustrój polityczny
{{{Ustrój}}}
Herb i flaga
{{{Herb}}}
Siedziba władcy
{{{Siedziba}}}
Ubiór
{{{Ubiór}}}
Architektura
{{{Architektura}}}
Geografia
Położenie: ujście rzeki Larr do Morza Cienia.
Miasto zbudowane z wypalanych na słońcu cegieł i ciemnych gatunków drewna, połączonych w dwu, trzy lub czteropiętrowe bloki, otoczone drewnianą konstrukcją żeber. Ulice przecinające się pod kątem prostym tworzą sieć, której centrum stanowi duża, okrągła dziura - dawne koloseum, przerobione na miejski rynek. Każdą sadybę wieńczą ceglane dachówki rdzawej barwy, a ich okna zawsze zwrócone są ku morzu. Co bogatsi mieszkańcy miasta pozwalają sobie na bogate zdobienia frontów dodając do nich elementy marynistyczne, ciekawe i drogie ryciny lub żywsze kolory. W Katimie, co może dziwić na pierwszy rzut oka, pełno jest też samotnych, okrągłych baszt o małych oknach i szpiczastych dachach. Są to spichlerze na żywność, która oddawana jest najbiedniejszym. W mieście nie ma jako tak wyglądającej dzielnicy biedoty.
Wojsko
Lekka kawaleria utrzymywana na terenach prowincjonalnych, jeden legion piechoty stacjonujący w mieście i osobista gwardia królewska.
Stosunki dyplomatyczne
Handel: Szlak Niebieski, Szlak Żółty.
Produkcje (wyroby eksportowe): zboża wszelkiej maści i przeznaczenia (pszenica, żyto, jęczmień, owies, chmiel, len, kukurydza, sorgo, ryż) oraz piwo, oliwa, drewno, glina i futra.
Stosunki dyplomatyczne: neutralne i przyjazne ze wszystkimi sąsiadami.
Miasta Sojusznicze: Trytonia, Arturon i Rododendronia.
Handel
{{{Handel}}}
Kuchnia
Jak nietrudno się domyślić Katima stoi przede wszystkim produktami zbożowymi. Tutejsza żytnia wódka ceniona jest w całej Alaranii, a w karczmach króluje pszeniczne piwo, zaś z prażonych na ciemno ziaren zmielonych na proszek robi się gorący napój szczególnie chętnie pity rano, z dodatkiem mleka. Jeśli zaś chodzi o coś konkretnego do zjedzenia, w Katimie na uwagę zasługują przede wszystkim pierogi w wielu różnych formach. Mogą być gotowane w wodzie, podsmażane, gotowane na parze, czasami nawet zapiekane w brytfannach z dodatkiem treściwych sosów na bazie białej zasmażki. Farsze bywają wszelakie, jedynym ograniczeniem jest fantazja kucharza, choć najczęściej widuje się nadzienia z kasz i ziemniaków omaszczonych bardziej wyrazistymi dodatkami. Bardziej odświętnym daniem jest klarowny bulion z kaczki podawany z nadziewanymi mięsem pierożkami wielkości orzecha włoskiego. Poza tym w Katimie można skosztować szerokiego wyboru dań z kukurydzy, wśród których najbardziej charakterystyczna jest prażona kukurydza w warzywach i kawałkach ryb, bądź też pieczone na ruszcie kolby oblane roztopionym masłem. Wiele tutejszych wypieków ma charakterystyczny żółty kolor właśnie dzięki mące kukurydzianej. Poza tym ostatnim wartym uwagi daniem z Katimi jest makaron produkowany z pszenicy z dodatkiem morskiej wody. Ma on formę długich, grubych nitek, a po ugotowaniu długo zachowuje sprężystość, jest częstym dodatkiem do zup.
W czasie plonów, gdy większość mieszkańców kraju pracuje w polu, popularne staje się jeszcze jedno danie, ze względu na łatwość i szybkość przygotowania - mianowicie zasmażki. Powstają one w ustawionych nad ogniem kociołkach, w których dno wyściełane jest liśćmi kapusty, a na nich układa się pozostałe składniki - głównie ryż, kiełbasę, cebulę czy pasternak, lecz liczba wariantów jest tak naprawdę nieograniczona.
Z dań słodkich w Katimie największą popularnością cieszy się ciasto drożdżowe, w szczególności w postaci małych bułek nadzianych różnymi słodkimi dodatkami i ściśle upakowanych w formie na czas pieczenia - ich kształt po wyciągnięciu z formy przypomina nierówno ułożony bruk i tak jest ten wypiek zwyczajowo nazywany.
Ciekawostki
Katimę nazywa się również "Północną Spichrzą", z powodu najżyźniejszych gleb jakie występują w delcie rzeki Larr. Nie jest to jednak nazewnictwo szydercze, a pełne szacunku i podziwu. Dzięki staraniom i doświadczeniu tamtejszych rolników i przychylności natury, plony są tam zbierane dwa razy do roku, a ich nadwyżki kierowane do południowej i zachodniej Alaranii. Mówi się nawet, że gdyby nie zboże z Katimy, na łusce Prasmoka mogłoby dojść do Wielkiego Głodu i śmierci naprawdę wielu istnień. Z tego powodu miasto nie musi m.in. utrzymywać własnej armii. Państwa ościenne same poczuwają się do odpowiedzialności dbania o bezpieczeństwo katimskich farm.
