Irrasil: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 49: | Linia 49: | ||
'''Chmurni''' - chodzi o rycerzy walczących na ziemi, nie używających żadnych wierzchowców, ani magii. Ta część armii swoją nazwę zawdzięcza szaro-niebieskim mundurom. Zalicza się do nich łuczników, kuszników, zwiadowców i zbrojną piechotę. Rycerze ci noszą płaszcze w kolorze brudnego niebieskiego, a Gwiazda Czuwania, wyhaftowana na ich plecach nie odbiega znacząco od koloru tkaniny, używa się nici w odcieniach niebieskiego, szarego oraz odrobiny bieli. Oddziały Chmurnych stacjonują w całym kraju. | '''Chmurni''' - chodzi o rycerzy walczących na ziemi, nie używających żadnych wierzchowców, ani magii. Ta część armii swoją nazwę zawdzięcza szaro-niebieskim mundurom. Zalicza się do nich łuczników, kuszników, zwiadowców i zbrojną piechotę. Rycerze ci noszą płaszcze w kolorze brudnego niebieskiego, a Gwiazda Czuwania, wyhaftowana na ich plecach nie odbiega znacząco od koloru tkaniny, używa się nici w odcieniach niebieskiego, szarego oraz odrobiny bieli. Oddziały Chmurnych stacjonują w całym kraju. | ||
| − | |||
| Dyplomacja = | | Dyplomacja = | ||
| Linia 56: | Linia 55: | ||
| Handel = | | Handel = | ||
| + | [[File: Panstwo_irrasil.jpg|right|border]] | ||
'''Eksport''': niezapominajki irrasilskie, inne kwiaty o właściwościach magicznych i leczniczych, wina, wełna kaszmirska i wełna angorska, sery, dżemy, rodzynki, regionalne wyroby rzemieślnicze - rzeźbione donice, okna, okiennice, drzwi, elementy balkonów, witraże. | '''Eksport''': niezapominajki irrasilskie, inne kwiaty o właściwościach magicznych i leczniczych, wina, wełna kaszmirska i wełna angorska, sery, dżemy, rodzynki, regionalne wyroby rzemieślnicze - rzeźbione donice, okna, okiennice, drzwi, elementy balkonów, witraże. | ||
Aktualna wersja na dzień 15:02, 10 lut 2021
| ||||||||||||
| ||||||||||||
| ||||||||||||
Spis treści
Władza
Władca: Valerija V Młoda z rodu Ariassell - obecnie jedyna osoba, które ma prawo rządzić państwem. Nie posiada żadnych krewnych, którzy mogliby przejąc koronę. Niedawny zamach stanu, jaki przeprowadziła grupa uzurpatorów, sprawił, że Valerija V Młoda z rodu Ariassell stała się jedyną prawowitą władczynią Irrasil.
Rodzina królewska: Brak. Rodzice zostali zamordowani. Królowa nie posiada małżonka, ani potomstwa.
Ustrój polityczny
Monarchia Matriarchalna.
Herb i flaga
Wzgórza Mirinton od zawsze porośnięte były połaciami niezapominajek. Ich odmiana jest jednak niezwykła, ponieważ kwiaty kwitną właściwie przez cały rok, niezależnie od pogody. Zimą, kiedy spadnie śnieg niezapominajki irrasilskie zapadają w "sen", jak mówią mieszkańcy, kiedy jednak śnieg zaczyna topnieć, spod niego wyłaniają się świeże, pełne życia kwiaty. Kiedy jedne przekwitają, zakwitają kolejne, w ten sposób, gdzieś, zawsze łąki pokryte są niebieski dywanem kwiatów. Odmiana irrasilskich niezapominajek o nazwie irrasil alba, jest jeszcze bardziej niezwykła, ponieważ przybiera kolor biały. Łatwo się więc już domyślić skąd na herbie takie właśnie kwiaty, a także wszelkie odcienie niebieskiego, który od wieków jest kolorem tego państwa. Dzwonki znajdujące w górnych rogach herbu to natomiast symbol rodu Ariassel, czyli rodu panującego od setek lat. Korona znajdujące się w centrum to legendarny przedmiot wykonany dla pierwszej królowej emisariuszki - Valeriji Łagodnej z rodu Ariassell, Mentorki Strażników Gromu. Srebro do korony wydobyto z kopalni znajdującej się głęboko we wzgórzach, perły sprowadzono znad Oceanu Jadeitów, a kryształy przywieziono z elfich królestw. Korona znajdująca się na herbie jest autentycznym przedmiotem, znajdującym się w skarbcu królewskim. Jest ona zakładana tylko na wyjątkowe okazję. Ozdoba znajdująca się nad herbem to tak zwana "Czuwająca Gwiazda" - wspólny symbol wszystkich władczyń, które mają czuwać nad każdą kolejną, panującą królową.
Siedziba władcy
Błękitny Pałac. Rozległy pałac znajdujący się w północnej części miasta niedaleko wzgórz Mirinton. Zbudowany z kamienia, ale pokryty glazurowaną na niebiesko cegłą. Pałac zdobią też złote elementy. W odróżnieniu od innych budowli Błękity Pałac charakteryzują ogromne okna i kryształowe, kolorowe witraże. Pałac posiada kilka wież wysokich na około dziesięć pięter. Wieże zbudowano na na planie kwadratu i zwieńczono blankami na ich szczycie. Podstawa pałacu jest wysoka na trzy, a gdzieniegdzie na cztery piętra. Pałac mocno wyróżnia się wśród innych królewskich posiadłości sąsiadujących państw. Jego niebieskie mury widać z daleka, komponują się one idealnie z powiewającymi flagami. Poza tym całą budowlę zdobią rzeźbione balkony i wszechobecna roślinność. Większość okien i owych balkonów ozdobiona jest donicami z wielokolorowym kwieciem. Jest to ogromny budynek, w którym bardzo łatwo się zgubić. Zwłaszcza, że posiada on wiele kondygnacji. Pod pałacem znajdują się rozległe lochy, katakumby i piwnice. Podziemia pałacu podzielono na te trzy kategorie ponieważ każda spełnia inną funkcję. Lochy znajdują się w zachodniej części pałacu i są ukryte kilka pięter pod ziemią. Ucieczka z nich jest praktycznie niemożliwa, nie tylko ze względu na kraty i straż, ale także dlatego, że korytarze są niezwykle zawiłe i skomplikowane. Wyjście z tego labiryntu wydaje się graniczyć z cudem. Jak do tej pory nikomu nie udało się zbiec z Lochów Irrasilskich. Katakumby natomiast znajdują się w północnej części, a raczej pod północą częścią pałacu. To rozległy, podziemny cmentarz. Od zawsze chowano tam władców Irrasil, a także niektórych urzędników i arystokratów. Piwnice znajdują się pod centralną częścią budowli, są bardzo głębokie, przechowuje się w nich głównie jedzenie, tak te bieżące, jaki żelazne zapasy zimowe. Wyższe komory służą do przechowywania innych rzeczy, ubrań, tkanin i innych rzeczy użytkowych.
Ubiór
Kobiety w Irrasil lubią podkreślać swoje kształty, zwłaszcza talię, jednak rzadko ubierają się w gorsety. Stosuje się krótkie sznurowania na plecach, lub brzuchu, za pomocą wstążek, nie panuje tutaj jednak moda na przesadne ściskanie żeber. Sznurowanie owo i lekkie rozkloszowanie na biodrach jest wystarczające do podkreślenia talii. Co ciekawe za atrakcyjniejsze uważa się panie o pełniejszych kształtach, mające wyraźnie zarysowane biodra i piersi. Stosuje się tutaj najczęściej ubiór warstwowy. Spodnia suknia jest lżejsza, z delikatnej tkaniny, uszyta wraz z rękawami, które rzadko ściśle przylegają do ciała. Modne są rękawy rozkloszowane, rozkloszowane związane przy mankietach, lub te z niewielkimi bufkami, a także o kroju dzwonu z wyraźnym zaznaczeniem zgięcia łokcia, do którego służy najczęściej szeroka wstążka, lub ozdobna taśma. Na spodnią suknię zakłada się kolejną, zwykle bez rękawów, lub z rękawami krótkimi. Jeśli chodzi o kolory to najmniej lubianym jest czerń. Kobiety wybierają raczej barwy intensywne. Różowy, niebieski, błękitny, wszelkie odcienie turkusu, zieleni, żółci, rzadziej pomarańczu, czy czerwieni. Jeśli chodzi o dodatki to wybiera się głównie wstążki i hafty, mniej jest koronek, a także koralików. Co zaś tyczy się mężczyzn. Wszechobecne są kolorowe kaftan i kamizelki, do koszul arystokracja wybiera białe żaboty, szyte z koronek. Koszulami i tunikami rządzą niepodzielnie kolory błękitu i bieli. Spodnie mieszkańców płci męskiej są zazwyczaj proste i dość obcisłe, wpuszczone w długie buty. Część mężczyzn, zwłaszcza niebian, rezygnuje jednak z typowo męskich strojów na rzecz długich szat z kapturem, przewiązywanych w pasie szerokimi szarfami, często zdobionymi bogatymi haftami. Co się zaś tyczy okryć wierzchnich dozwolone są wszystkie kolory. Kobiety wybierają płaszcze pasujące do sukien, mężczyźni natomiast wolą peleryny w kolorach uniwersalnych, czyli czarnych, szarościach, głębokich odcieniach zieleni i niebieskiego, a także brązu.
Architektura
Na początku Irrasil nie wyróżniał się spośród innych ludzkich miast, wszystko zmieniło się, kiedy na tronie zasiadła pierwsza królowa niebianka. Pakty podpisane z elfimi królestwami spowodowały, że elfia architektura zaczęła przenikać się z tą, która już istniała. Królowa emisariuszka sprawiła, że miasto stało się przyjazne dla niebian, którzy przynieśli ze sobą charakterystyczne elementy architektoniczne z Marmurowego Miasta. Wymieszanie trzech różnych kultur i trendów sprawiło, że Irrasil wykształciło swój własny styl. Zaczęto budować wyższe, solidniejsze, lecz niezwykle piękne domostwa. Drzwi, framugi, okna, okiennice a także wszechobecne balkony zaczęto rzeźbić w fantazyjne wzory. Budynki stały się smuklejsze, ale nadal funkcjonalne. Pojawiły się miejsca wypoczynku dla wszystkich - parki i ogródki miejskie. Najbardziej charakterystycznym elementem architektury stały się rzeźbione, podłużne donice zawieszane pod oknami i umieszczane na balustradach balkonów. W donicach umieszczało się i nadal umieszcza kolorowe kwiaty. Na wiosnę stokrotki, prymulki, niezapominajki, latem lilie, pnące pelargonie, petunie zwisające, lawendę, a nawet róże w różnych odmianach. Jesienią natomiast miasto usiane jest aksamitkami, wrzosami oraz wszelkimi odmianami chryzantem. Kwiaty na balkonach i w oknach stały się tak charakterystyczne dla tego regionu, że powstała legenda jakby urodzeni w Irrasil posiadali specjalny dar dzięki któremu potrafią hodować rośliny.
Geografia
Irrasil położony jest w południowej części Wzgórz Mirinton. Miasto wznosi się częściowo na wzgórzach, później jednak opada w dół, aż na tereny równinne. Irrasil ma pod panowaniem całe Wzgórza Mirinton. Na wschodzie jego granica przebiega niedaleko Lemaud, na południu sięga aż do Stepów Aruviańskich. Natomiast na zachodzie granica jest umowna i przenika się z granicą Saorais, które jest miastem sojuszniczym Irrasil.
Wojsko
Strażnicy Gromu – na Wzgórzach Mirinton znajduje się wielki garnizon, dla specjalnej jazdy. Konkretnie dla jeźdźców gryfów. Mówi się na nich Strażnicy Gromu ponieważ ich służba jest służbą w powietrzu. Niezwykle elitarna jednostka. Trzeba wiele by dostać się do oddziału gryfich jeźdźców. Gryfy, na których latają strażnicy nie są zwierzętami łapanymi. Od lat w garnizonie na wzgórzach hoduje się te zwierzęta wyłącznie do celów militarnych. Płaszcze strażników gromu mają kolor głębokiego niebieskiego, a na ich plecach haftuje się złoto-srebrną Gwiazdę Czuwania.
Kryształowi Magowie – istnieją dwa oddziały Kryształowych Magów, Magowie Ametystu i Magowie Szafiru. Magowie Szafiru stacjonują w mieście i w Błękitnym Pałacu. Jest to duży, rozproszony oddział, mający na celu bronić miasta przed atakami magicznymi. Magowie Ametystu to kilkanaście mniejszych grup, które umieszczone są w różnych częściach kraju. Magowie Ametystu noszą fioletowe szaty przewiązywane złotymi pasami, posługują się różna bronią, choć najczęściej jest to kostur zwieńczony dużym ametystem - stąd ich nazwa. Na plecach ich szat wyhaftowana jest złota Gwiazda Czuwania. Magowie Szafiru noszą szaty w kolorze granatu, również z Gwiazdą Czuwania wyhaftowaną na plecach. Ich bronią są kostury z kryształowymi, niewielkimi kulami u zwieńczenia.
Błękitni Jeźdźcy – jak sama nazwa wskazuje jest to zbrojna jazda. Niezwykle liczny oddział stacjonujący poza miastem, ale przyległy do jego murów. Stajnie końskiej jazdy znajdują się tuż przy miejskich murach i są niezwykle obszerne. Konie wykorzystywane w tym oddziale to zazwyczaj duże konie zimnokrwiste. Potężne i mogące unieść duży ciężar. Nazwa Błękitni Jeźdźcy pochodzi od koloru płaszczy, w których jeżdżą rycerze. Rzecz jasna charakterystyczną cechą ich munduru jest haft Gwiazdy Czuwania, nie jest ona jednak wyhaftowana na plecach, lecz na prawej piersi.
Kobaltowi Jeźdźcy – jest to również końska jazda, lecz lekka. Konie wykorzystywane tutaj to rasy wysportowane, smukłe i bardzo szybkie. Nazwa tej formacji wzięła się od koloru płaszczy, w których jeżdżą rycerze. Mówi się, że Kobaltowi Jeźdźcy "są wszędzie", wiąże się to z tym, że oddziały tej lekkiej jazdy umieszczone są nie tylko wokół stolicy, ale także bliżej granic państwa. Wraz z piechotą stanowią najliczniejszą formację wojskową w państwie. W ich przypadku rodowy symbol gwiazdy również umieszczony jest na prawej piersi.
Chmurni - chodzi o rycerzy walczących na ziemi, nie używających żadnych wierzchowców, ani magii. Ta część armii swoją nazwę zawdzięcza szaro-niebieskim mundurom. Zalicza się do nich łuczników, kuszników, zwiadowców i zbrojną piechotę. Rycerze ci noszą płaszcze w kolorze brudnego niebieskiego, a Gwiazda Czuwania, wyhaftowana na ich plecach nie odbiega znacząco od koloru tkaniny, używa się nici w odcieniach niebieskiego, szarego oraz odrobiny bieli. Oddziały Chmurnych stacjonują w całym kraju.
Stosunki dyplomatyczne
Irrasil utrzymuje przyjazne stosunki z elfimi królestwami, a także z Nandan-Therem, który jest jego bezpośrednim sojusznikiem i wsparciem zbrojnym w razie wybuchu wojny. Z Lemaud oraz Saorise Irrasil podpisały pakty handlowe. Irrasil ma podpisany sojusz również z Teravis, w przypadku napadu na to sporo mniejsze państwo Irrasil zobowiązał się udzielić pomocy, jest to związane z faktem, że Teravis jest młodym ośrodkiem, do którego często migrują mieszkańcy Irrasil. Istnieje, więc duża szansa, że w przyszłości Teravis zostanie wchłonięty przez Państwo Niezapominajki.
Handel
Eksport: niezapominajki irrasilskie, inne kwiaty o właściwościach magicznych i leczniczych, wina, wełna kaszmirska i wełna angorska, sery, dżemy, rodzynki, regionalne wyroby rzemieślnicze - rzeźbione donice, okna, okiennice, drzwi, elementy balkonów, witraże.
Import: ryby, elfickie opatrunki i medykamenty, konie sprowadzane z Nandan-Ther.
Kuchnia
Irrasil poza wyrobami wełnianymi słynie przede wszystkim z wina - ukształtowanie terenu sprzyja zakładaniu winnic, wśród których część ma już setki lat i jest przekazywana z pokolenia na pokolenie. Produkuje się tutaj doskonałe wina musujące, w tym pochodzące ze wzgórz Mirinton - Alau najsłynniejsze wino musujące czerwone, nazywane od regionu, w którym jest zbierane. Czasami kucharze dodają go do luksusowych odmian konfitur, galaretek i innych deserów owocowych. Jego subtelny smak wzbogaca również marynaty do drobiu - szczególnie popularnych w tym rejonie kaczek.
Wbrew pozorom w Irrasil spożywa się niewiele baraniny - zwierzęta te są tu hodowane głównie na wełnę i rzadko ubijane w okresie, gdy ich mięso jest smaczne. Miejscowi - jak wspomniano wyżej - upodobali sobie drób i dania z drobiowych podrobów. Ritle, popularne smarowidła do pieczywa w postaci bardzo tłustego pasztetu zawiera w sobie nie tylko gęsi i kaczy smalec, ale również wątróbki, serca i mięso obu tych ptaków, a czasami wzbogacany jest również dodatkiem innego ptactwa, nigdy jednak rogacizny. W okresie świątecznym zwykło się go doprawiać orzechami i bakaliami, w tym przede wszystkim suszoną żurawiną i morelami. Jeszcze bardziej luksusowa wersja ritle przybiera formę pasztecika z kruchego ciasta wypełnionego pasztetowym farszem i grzybami.
Innym codziennym dodatkiem do różnego typu dań jest sos robiony na bazie czosnku, ugotowanych na twardo żółtek jaj i oliwy - używa się go zarówno do smarowania pieczywa, jak i do mięs, a nawet sałat. Podaje się go również do narodowego dania Irrasil - wołowej pieczeni szpikowanej oliwkami i słoniną i zapiekanej z pomidorami. Poza tym Irrasilczycy uwielbiają ziemniaki i podają je do wielu dań w bardzo różnych postaciach: gotowane, pieczone, tłuczone z masłem itd. Wielbiciele słodkości nie znajdą w Irrasil zbyt wiele dla siebie, gdyż mieszkańcy tego kraju preferują zdecydowanie dania wytrawne. Jeśli jednak lubi się świeże maślane ciasteczka czy lekkie jak piórko rogaliki podawane z konfiturami, w tym kraju będzie się miało jak w raju.
Ciekawostki
Irrasil jest potęgą gospodarczą. Dzięki swojemu położeniu opływa w dostatek. Miasto jest zadbane i czyste, budynki ciągle odnawiane, nie ma dzielnic biedoty. Są oczywiście miejsca uboższe, ale miasto nie posiada slumsów. Państwo opiekuje się sierotami, otwiera szpitale i szkoły przyświątynne. Irrasil jest tak rozwinięte gospodarczo z wielu powodów. Żyzne ziemie na południu od miasta dają ogromne plony. Poza tym w Irrasil hoduje się najrzadszy gatunek kóz, tak zwane kozy kaszmirskie, z których produkuje się rzecz jasna kaszmir. Jedną z najdroższych tkanin wełnianych. Kaszmir jest wyrobem bardzo luksusowym, Irrasil sprzedaje go zarówno na północ, jak i na południe. Poza tym w tym państwie hoduje się też niezwykle rzadki gatunek królików, tak zwane króliki angorskie, z których włosia również produkuje się wełnę. Poza tym Irrasil słynie także z niezwykłego wina. Na Wzgórzach Mirinton znajdują się liczne winnice, gdzie uprawia się winorośle, z których robi się wino. Najsławniejsze jest słodkie wino z białych winogron, zwane Winem Irrasilskim.
