Nandan-Ther
| Nandan-Ther | |
|---|---|
| |
| |
| Położenie | Południowo - wschodni skraj Szepczącego Lasu |
| Mieszkańcy | Ludzie |
| Ustrój | Monarchia dziedziczna |
Spis treści
Władza
Ustrój: monarchia dziedziczna.
System władzy: królestwo.
Władca: król Arat Bretgar.
Rodzina królewska: królowa Elirenna, królewski brat i dowódca straży pałacowej Henric Bretgar, dziedzicy: Trista Bretgar, Artaud Bretgar oraz potomek bez prawa do tronu - Thon Greodd.
Sala tronowa, usytuowana pomiędzy trzema wieżami strzelniczymi. Prowadzi do niej most zwodzony.
Ustrój polityczny
{{{Ustrój}}}
Herb i flaga
{{{Herb}}}
Siedziba władcy
{{{Siedziba}}}
Ubiór
{{{Ubiór}}}
Architektura
{{{Architektura}}}
Geografia
Położenie: południowo - wschodni skraj Szepczącego Lasu. Graniczy z terytoriami Meot oraz królestwem Elfów.
Grube i wysokie mury budowane z kamiennych bloków okalające naturalną dolinę. Wewnętrzne zabudowania wzniesione są z kamienia krytego dachówką. W mieście mało jest drewnianych budowli – co wynika głównie z obawy przed podpaleniem. Poza tą restrykcją mieszkańcy pewni są bezpieczeństwa jakie oferują grube mury i strategiczne umiejscowienie miasta, przez co pozwalają sobie na dość swobodną zabudowę.
Wojsko
Warownia wciśnięta pomiędzy górskie szczyty, słynie ze znakomitych łuczników i kuszników. Ich oddziały mogą swobodnie ostrzeliwać ewentualnego najeźdźcę podczas prób szturmu. Mniejszą siłę stanowi piechota, której liczebność nie sięga nawet połowy z oddziałów dalekosiężnych. Dużą rolę odgrywają tutaj machiny wojenne osadzone na basztach, głównie balisty.
Stosunki dyplomatyczne
Handel: Szlak Rubinowy.
Produkcje (wyroby eksportowe): broń, cegły oraz budulec, konie - główne hodowle znajdują się na równinie poza murami miasta.
Stosunki dyplomatyczne: państwo neutralne.
Miasta Sojusznicze: brak.
Handel
{{{Handel}}}
Kuchnia
Żartuje się, iż mieszkańcy i Nandan-Ther jedzą razem ze swymi końmi z jednego paśnika, co jest z jednej strony trochę złośliwe, a z drugiej jest w tym też trochę prawdy, gdyż w tym kraju owies często zastępuje kaszę bądź pszenicę. Owsianka gości tu na większości stołów, jest podawana zarówno na śniadanie jak i kolację, czasami słodzona, z mlekiem i owocami, a czasami z dodatkiem smalcu bądź gotowanych warzyw. Mąkę z owsa wykorzystuje się do pieczenia zarówno chleba jak i ciast, niektórzy pędzą nawet owsianą wódkę. Przez liczne stadniny popularny jest tu również kumys - lekko alkoholowy i gazowany napój z mleka klaczy. Z dań, które nie mają związku z hodowlami koni należy wymienić jajka, które ugotowane na twardo otacza się masą z surowego mięsa i ziół, a następnie smaży - można je jeść zarówno na zimno jak i na gorąco, często stanowią główny element obiadu albo bardzo treściwą przekąskę. Kolejnym charakterystycznym dla Nandan-Ther daniem jest specyficzny placek z mięsnym nadzieniem, w którego skład wchodzą przede wszystkim podroby - żołądki, serca oraz nerki, a wszystko to w pikantnym, pieprzowym sosie. Wśród warzyw królują tu rośliny strączkowe takie jak groch, który póki jest młody spożywa się na surowo, a w późniejszym okresie gotuje. Czasami zielony groszek jest tłuczony z ziemniakami na gładką masę i w tej formie stanowi świetny dodatek do mięs.
Z dań słodkich w Nandan-Ther jada się przede wszystkim biały nugat z orzechami bądź ciastka powstałe ze zlepienia miodem orzechów i ziaren. Z owsianej mąki piecze się charakterystyczne w smaku twarde ciastka, które podczas jedzenia macza się w słodzonym mleku. Popularnym napojem jest mleko gotowane z miodem i korzennymi przyprawami, a w wersji dla dorosłych dodaje się do niego również sprowadzany z nabrzeża rum. Wśród alkoholi popularne są tutaj różne rodzaje nalewek, głównie na bazie owoców, ale również kwiatów, korzeni, orzechów. Wina z Nandan-Ther to mocne, wytrawne trunki o wręcz cierpkim posmaku.
Ciekawostki
1. Najwyższym honorem jest wstąpienie do straży pałacowej, elitarnej jednostki rycerzy, gdzie dostać mogą się tylko pierworodni rodów arystokracji. Istnieje jednak jeden wyjątek - dowódca jednostki, brat króla Arata jest młodszym z rodzeństwa.
2. Nandan-Ther nie zostało nigdy zdobyte, a nikt nawet nie pamięta prób szturmu na miasto. Warownia posiada opinię niemożliwej do zdobycia żadnymi środkami.
