Równiny Theryjskie
Spis treści
Opis ogólny
Theria jest rozległym, z reguły płaskim teren porośniętym rzadkim lasem i florą typu stepowego; pomiędzy Szepczącym Lasem, a wybrzeżem Oceanu Jadeitów na terenie Środkowej Alaranii. Zawiera w sobie obszary paru tworów państwowych i podobnie do nich funkcjonujących bytów, w tym osławiony Zamek Czarodziejek, będący również szkołą dla nowych adeptek sztuk magicznych. W obrębie Therii leży również warowne królestwo Nandan-Theru, które ze względu na obronny charakter i położenie geograficzne wśród gór omijają wszelkie wojny i zawieruchy dziejów, czyniąc kraj przyjaznym miejscem do życia dla ludzi. Pozostałe państwa zamieszkiwane są -poza ludźmi- także przez elfy (nie tylko leśne, ale także i mroczne), a o dziwo nawet wampiry, które w Karnsteinie postrzegane są jako równoprawni członkowie społeczności i narodu, nie zaś krwiożercze bestie i zaprzeczenie Odwiecznego Kręgu Życia, które należy za wszelką cenę tępić. Równiny Theryjskie są harmonijną mieszanką tradycji z postępem, przyrody i technologii, wpływów elfich, ludzkich, a nawet wampirzych, przenikających się wzajemnie bez większych zgrzytów czy konfliktów na masową skalę. Truwerzy nadali Równinom synonim ułożenia, harmonijnie zorganizowanej arkadii dla każdego, kto wyznaje zasadę “żyj i daj żyć innym”. Theria stanowi swego rodzaju azyl dla wizjonerów, którzy w poszukiwaniu lepszego świata musieli opuścić rodzinne pielesze, synonim tolerancyjnej krainy płynącej mlekiem, małmazją i miodem.
Historia
Dawno temu, w czasach, których nie mogą pamiętać najstarsze smoki, jeden z zapomnianych później przez potomność czarodziejów, specjalizujący się w lodzie, stworzył barierę dla wrogów w postaci lodowca, który podczas wojen magów rozrósł się do niebotycznych rozmiarów, pochłaniając wszystko na swej drodze, z magicznymi żyłami włącznie. Gdy wojna ustała, a za Górami Dasso powstawał Szepczący Las, lądolód ustępował, cofając się ku wybrzeżom i miejscu, gdzie był lej po nieudanym eksperymencie z magiczną bronią rażącą przeciwnika na dystans. Część lodowca spłynęła do Oceanu Jadeitów, a reszta, która niosła zamarznięte żyły magii, roztopiła się w leju, tworząc Jezioro Czarodziejek.
Materiał niesiony przez lodowiec osiadał na ogołoconej ziemi, przyczyniając się do ukształtowania Therii, jaką znamy dzisiaj - terenu płaskiego, poprzetykanego wzgórzami oraz głazami narzutowymi. Zapewne dlatego też w Therii występują stworzenia takie, jak: mamuty, nosorożce włochate, megalocerosy i tym podobne.
Geografia
Równiny Theryjskie sąsiadują od północy z rozległym kompleksem Szepczącego Lasu, który odgradza je od wpływu zimnego powietrza z Gór Dasso. Na południu leżą zaś tereny Wybrzeża Jadeitów, którego ciepłe bryzy nieco podwyższają średnie temperatury klimatu umiarkowanego w porównaniu choćby z położoną na wschód Równiną Maurat. Od zachodu zaś Theria styka się z Równinami Andurii, charakteryzującymi się podobnymi warunkami klimatycznymi o ciut surowszych i bogatszych w opady zimach ze względu na bliskość Gór Druidów. Ze względu na powyższe sąsiedztwo, w Therii rzadko spotykane są orkany, a siarczysty mróz czy nieustanne śnieżne zamiecie obserwowane są raz na kilkadziesiąt lat tylko w obrębie Smoczych Wzgórz. Pozostałe tereny mogą doświadczyć lekkiego mrozu (w granicach kilku stopni Celsjusza) czy pokrywy śnieżnej w najbardziej ekstremalnych przypadkach sięgającej przeciętnemu człowiekowi do połowy łydki, a na terenach podgórskich nawet do kolan. Zwykle spada go tyle, by przez kilka dni utrzymywała się pierzynka przykrywająca darń na dwa-trzy palce, a i to długo nie poleży, gdyż temperatura lub zwierzęta spowodują zniknięcie białego kobierca przykrywającego niezbyt miłe dla oka efekty jesiennej słoty. Lata ciepłe, lecz z reguły nie upalne umilają mieszkańcom żywot, nie są też specjalnie uciążliwe dla roślin tak dzikich, jak i uprawnych. Przejściowe pory roku, a więc przedwiośnie i przedzimie praktycznie nie występują (poza obszarami na zboczach gór i Smoczych Wzgórz), a na niżu charakterystyczne dla nich zjawiska obserwuje się od jesieni do wiosny włącznie, nie są jednakowoż utrapieniem i da się do nich przywyknąć z czasem. Bujna, choć nie tak gęsta, jak w Szepczącym Lesie roślinność robi swoje i nie trzeba się martwić o niedobór wody, nawet w najbardziej suche lato. Życiodajny płyn rozprowadzany jest przez duże rzeki: Livar, Starię, Anibię oraz Tyron, a szereg jezior z osławionym magicznym Jeziorem Czarodziejek na czele pełni funkcje retencyjne. Theria może być idealnym miejscem do życia dla człowieka bądź elfa, który nie przepada za ekstremami; nie jest miłośnikiem przedzierania się przez zaspy podczas srogich zim i nie widzi mu się być ugotowanym żywcem w południowym skwarze.
Fauna i flora
Wydawać by się mogło, iż na terenach Równin, gdzie panuje klimat umiarkowany spotkać można jedynie charakterystyczne dlań rośliny. Nic bardziej mylnego - bliskość Szepczącego Lasu, magia wód Jeziora Czarodziejek oraz łagodne zimy dzięki wpływowi Wybrzeża Jadeitów sprawiły, iż typowi dla tropików Południa przedstawiciele flory zadomowili się i tutaj. Oczywiście, Natura nie byłaby sobą, gdyby nie wynajdywała co i rusz nowych przystosowań do odmiennych warunków środowiskowych klimatu -bądź co bądź- umiarkowanego. Region ten porastają więc cytrusy (np. groniec wiśniowy, kumkwat nerkowcowy), wywodzący się od szlachetnego przodka wawrzyn cmentarny tworzy gaje na stepie, a w lasach przyczynia się do ubogacenia podszytu. Na skałach i drzewach Therii rosną pokryte włoskami epifityczne storczyki (czernidło smocze, zmierzchnik zębatek, zmrocznik miododajny i inne). W lasach, głównie liściastych, spotkać można króla tych terenów -krwawy kasztan, dęby, klony, kilka gatunków jarzębiny, lipy, graby, jesiony, a także dzikie granatowce i figowce. Znalazł się między nimi także przedstawiciel stricte tropikalnego rodzaju, a mianowicie kakaowiec kosmatek - jedyny spośród krewnych, który dzięki długiej okrywie z włosków przystosował się do życia w niegościnnym dla pobratymców klimacie umiarkowanym. Wśród krzewów spotkać można cisojałowce żywotnikolistne, niskie odmiany świerków, cyprysów czy cisy, a także bez czarny, derenie, kruszynę, tarninę oraz rozliczne lilaki, czasem nawet ostrokrzew. Runo stanowią mchy, porosty, paprotniki, zioła oraz grzyby (kania szafirowa czy mleczaj skałokrusz). Na stepie dominują trawy, byliny (w tym storczyki) oraz kilka gatunków bambusów. Gdzieniegdzie rosną cytrusy, wawrzyny, akacja wampirza lub krwawy kasztan.
Ktoś kiedyś porównał świat zwierzęcy Therii do tego, co możemy zaobserwować na Sawannie Nurwijskiej daleko na południu Alaranii. Nie bez kozery Równiny zwane są Nurwią Północy, gdyż wielu przedstawicieli tamtejszej fauny ma tutaj swoje odpowiedniki w postaci krewniaków. Stepy zamieszkują mamuty włochate o krótszej niż północni krewniacy sierści. Towarzyszą im równie kosmate nosorożce, dzikie osły, a także kilka, jeśli nie kilkanaście gatunków większych koniowatych, w tym tarpany oraz unikatowe dla Therii: ścierwojad aterragis, tajemniczy łowca duchów mglak zmorooki oraz fruwający drapieżca nietopyrnik gawroni. Konie skubią źdźbła traw w otoczeniu antylop: suhaków i widłorogów oraz jeleni, danieli, megalocerosów, a także łosi. Na stepie występują także tury łaciate oraz żubry. Z traw czy zarośli co i rusz wychynie jakiś zając, chomik, wąż lub kurak stepowy grzebiący w ziemi w poszukiwaniu pożywnych robaków. Tak bogate grono roślinożerców przyciąga równie liczną czeredę drapieżników. Wymienić można choćby: wilki szare, wilkory, lwy stepowe, hieny psie, lisy, kojoty, niedźwiedzie brunatne i krótkopyskie oraz koty bułatozębne (Homotherium). Po stepie przechadzają się również majestatyczne dropie i drapieżne ptaki nielotne - strachopióry. Nad równinami szybują orły, sokoły i bociany, a niezliczona drobnica ptactwa śpiewającego umila życie tak nomadom, jak i ludom osiadłym mieszkającym na stepie lub w jego pobliżu. Las kryje w sobie równie ciekawą faunę: z roślinożerców wymienić można tury szlachetne, żubry, jelenie, sarny, wielkozwierze theryjskie, ptaki mamutaki czy mastodonty. Dziki i gackouchy zamieszkują obydwa środowiska. Podobnie rzecz się ma z wilkiem szarym i wilkorem. Lwa stepowego w lesie zastępuje zaciekły łowca lampart marmurkowy pospołu z niedźwiedziem brunatnym. Roślinożercy mogą również paść ofiarą wilka zielonego lub rysia. Gęstwina leśna jest także schronieniem dla żbika, który poluje na ptaki, zające, króliki i drobne gryzonie. Ptaki szponiaste i sowy czyhają na nieostrożne stworzenia na gałęziach drzew lub w przestworzach. Daleko puszczom theryjskim do Szepczącego Lasu, jednakże stanowią one interesujący temat badawczy dla uczonych oraz natchnienie dla poetów czy truwerów.
Mieszkańcy
Theria zasiedlana była w kilku, jeśli nie kilkunastu odrębnych migracjach. Z początku feeria krajobrazów przyciągnęła mroczne elfy, które wyszły z pieczar skalnych i podziemnych tuneli, w których przeczekały czasy największej zawieruchy dziejów, jaką znała Alarania. Długouchy wzięły się do roboty i po kilku latach na dzikim obszarze porośniętym rzadkim lasem i stepem stały już pierwsze miasta, w tym osławione w ludowych klechdach i balladach truwerów Neiss Fildt, przez gmin i pospolitych łyczków zwane dzisiaj Nasfitem. Mniej więcej w tym samym czasie na drugim krańcu Równin warownia Nandan-Ther przeżywała kolejny rozkwit z uwagi na wstąpienie na tron nowego króla o zacięciu ekonomiczno-handlowym, dzięki czemu coraz to nowi, w przeważającej większości (chociaż nie można wykluczyć jakichś elfów czy krasnoludów) ludzcy koloniści z okolicznych ziem napływali do kraju, by czerpać zyski z wojaczki i hodowli najlepszych koni w Środkowej Alaranii.
Na wschód od Równiny Andurii, w pobliżu krańców Szepczącego Lasu elfy założyły gród, który przekształcił się w znaną nam dzisiaj Elfidranię. Państwo to stanowi swego rodzaju azyl, bezpieczne schronienie dla wszelkich wygnańców. Można tam napotkać driady, które musiały opuścić ojczysty Las, a także frywolne chochliki oraz centaury tak leśne, jak i stepowe. Z biegiem lat i stuleci, do tego elfio-naturiańskiego grona dołączali kolejni przedstawiciele naturian, a także zmiennokształtni, których długouche społeczności szanowały jako potomków dzikich zwierząt. Mawiają, że nawet smoki znalazły tam schronienie, ale jeśli to prawda, jaszczury nie ujawniają się byle komu i spokojnie wiodą długie żywoty w elfiej bądź rzadziej człowieczej postaci. Wschodnią część Równin, zlokalizowaną nad malowniczym jeziorem, będącym źródłem naturalnej magii, czarodziejki obrały sobie na siedzibę. Zaraz po owej decyzji powstał Zamek Czarodziejek, a jeziorna żyła magii jęła nosić dumną nazwę Jeziora Czarodziejek. Na Zamku i w bezpośrednich okolicach czystej krwi maginie dyskutują o wszystkim, o czym tylko można rozmawiać, a wolny czas poświęcają badaniom i rozwijaniu pasji pętania wiatrów magii, by wykorzystać je do własnych celów. Rozległe, nieprzebyte lasy oraz tereny trawiaste, z reguły stepy, przemierzają plemiona nomadów, żyjących od millenniów rytmem Natury. Te grupy pasterzy, a nierzadko łowców-zbieraczy obawiają się drapieżców, których w Therii nie brakuje, wojsk krajów, na tereny których nieopatrznie wejdą oraz konkurencji w postaci hord centaurów, którym zazwyczaj przewodzi najsilniejszy ogier, zwany chanem. Nieliczne krasnoludzkie społeczności zasiedlają miasta oraz Smocze Wzgórza. Na koniec warto wspomnieć o najmłodszym bodaj tworze państwowym, który w Therii znalazł swój dom, a mianowicie Monarchii Karnsteinów-Nasfiretów, której mnogość ras i kulturowy tygiel zapiera dech w piersiach przeciętnego zjadacza podpłomyków. Niemały przecież kraj zamieszkują ludzie, prekursorzy cywilizacji w tym regionie, a więc mroczne elfy oraz pogardzane gdzie indziej i uważane za zagrożenie wampiry. Pod berłem Karnsteinów-Nasfiretów trzy gatunki humanoidów zrosły się w jeden silny organizm państwowy, tworząc unikatową harmonijną społeczność, w której w zasadzie nie ma prowadzącej do pogromów nienawiści czy uprzedzeń na tle rasowym. Normalnym zjawiskiem jest tam na przykład człowiek, który stylizacją ubioru, wyglądem i zachowaniem przypomina wampira. Wśród przyjezdnych krąży wieść, iż prędzej spotkają takiego przebierańca, niż prawdziwego krwiopijcę. W należącym do Karnsteinu Mai Laintha’e kulturę tworzą głównie driady pospołu z leśnymi elfami oraz ludźmi. Strażniczki Lasu można spotkać także w innych rejonach księstwa, lecz ich mentalność i zachowania bliższe są tym spotykanym u krasnoludów czy ludzi, aniżeli czysto naturiańskim, obserwowanym choćby w pobliskim Szepczącym Lesie. Kilka miast Therii, jak na przykład kupieckie Vaerren, zamieszkuje prawdziwy tygiel ras, kultur i wierzeń, stanowiąc swego rodzaju wisienkę na torcie tej harmonijnej, obfitującej w zasoby krainy Alaranii.
