Mikropapużka Limonkowa
| Mikropapużka Limonkowa | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Ptak |
| Nastawienie | Przyjazne |
| Odżywianie | Roślino i owadożerne |
| Występowanie | Lasy tropikalne |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Mikropapużka Limonkowa, to niewielki, bardzo zwinny ptak, o przyjaznym usposobieniu. Pióra na jej łebku najczęściej są brązowo-zielone, ale na policzkach przechodzą w kolor limonki. Skrzydła i pierś są barwy intensywnej zieleni, lub w jasnym odcieniu, limonek właśnie. Brzuch natomiast jest żółty, a ogon pomarańczowy, lub czerwony. Końcówki skrzydeł przybierają odcień niebieskiego, lub fioletu. Dziób papużki limonkowej jest krótki, ale masywny, z powodzeniem jest więc w stanie otwierać orzechy, czy wyjadać miąższ z owoców. Mocne, ciemne pazurki dobrze utrzymują papugę na gałęziach. Samce posiadają na głowie kilka dotykowych, sterczących pór, o różnym ubarwieniu, dzięki czemu łatwo odróżnić je od samic. Wielkością mikropapużki limonkowe przypominają papugi faliste. Są niezwykle zwinne i bardzo szybko latają, lawirując pomiędzy drzewami. Wielkość samca i samicy jest taka sama, jak już było wspomniane, jedyną różnicą są piórka na głowie. Wśród tych ptaków występuje odmiana całkowicie zielona, u której samce posiadają piórka na łebku, w kolorze fioletu.
Odżywianie
Mikropapużka limonkowa jest roślino i owadożerna, nie pogardzi też miodem. Zjada zarówno bardzo słodkie, jak i kwaśne owoce, jak limonki i cytryny - stąd jej nazwa. Spożywa skórkę, jak i wnętrze owocu. Chętnie pożywia się kwiatami i larwami owadów. Żyjące niedaleko ludzi, lubią kraść owoce, podpijać słodkie soki i herbaty. "Złodziejki", nie omieszkają też pożywić się rodzynkami, suszonymi daktylami, czy innym owocem leżącym na czyimś stole. W niewoli, gdzie żyją z leniwcami papuzimi, łatwo przywołać je trzymając w dłoniach rodzynki, czy inne suszone przysmaki. Zjadają także orzechy i nasiona, a nawet suszone skórki cytryn, pomarańczy, limonek i innych owoców cytrusowych. Ich dieta składa się też z mchów i sierści leniwca papuziego, która, dzięki drobnoustrojom, wspomaga trawienie nadmiaru kwasów.
Zachowanie
To przyjazne, a czasem wręcz natrętne papugi, które nie stronią od humanoidów. "Złodziejki", bo tak mówią na te stworzenia mieszkańcy południa, siadają na parapetach, dachach, stolikach, oparciach krzeseł, niskich gałęziach, nawet w dużych miastach. Przez niektórych uważane za szkodniki, kradnące owoce, przez innych uwielbiane, jako miłe towarzystwo i nie tylko. Papużki limonkowe są niezwykle wesołe, jeżeli kogoś polubią, będą go zaczepiać, skubiąc np. ubranie, ucho, włosy. Siadać na ramieniu, na rękach, ocierać się łebkiem o twarz, czy chować pod włosami. Ptaki te żyją w symbiozie z leniwcem papuzim, wyjadając jego zanieczyszczoną sierść, która pomaga im trawić kwasy. Przywiązują się do swoich leniwców, do tego stopnia, że zaczepiają je tak jak ludzi i przynoszą jedzenie, w zamian za ich opiekę. W miastach wyjadają także pasożyty z sierści wielbłądów, koni, czy osłów, dlatego, choć nazywane "złodziejkami", są tolerowane przez większość mieszkańców.
Informacje dodatkowe
Mikropapużek limonkowych nie da się hodować w klatkach, ponieważ potrzebują drobnoustrojów mieszkających w sierści leniwców, do trawienia nadmiaru kwasów. Substytutem może być dla nich sierść wielbłądów, czy osłów, ale żyją wtedy znacznie krócej. Jeżeli ktoś chce cieszyć się ich obecnością może to robić wyłącznie, jeżeli w pobliżu mieszka jakiś przedstawiciel leniwca papuziego. Papużki limonkowe latają szybko i dużo, dlatego nie raz całe dnie są w stanie spędzać w miastach, odwiedzając swojego leniwca tylko od czasu do czasu, jeżeli ten np. żyje na skraju lasu tropikalnego, lub gdzieś w ogrodzie miejskim.
Ptaki te żyją w rodzinach, gdzie starsze opiekują się młodszymi, ale nie ma tam wyraźnej hierarchii, w której rządzi jedna para. Te zwierzęta nie znoszą samotności. Zamknięte w klatce umierają z powodu braku symbiozy z leniwcem, ale też z braku towarzystwa.
