Muchogryz Tęczowiec
| Muchogryz Tęczowiec | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Lotosmoki |
| Nastawienie | Neutralne |
| Odżywianie | Wszystkożerne |
| Występowanie | Wyspy Alaranii |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Lotosmoki zwane przez alariańskich i eravalskich uczonych pterozaurami, co oznacza skrzydlate jaszczury, są reliktową dzisiaj grupą gadów (pomijając ptaki, będące z punktu widzenia nauki dziwojaszczurami), które jako jedyne posiadły zdolność do aktywnego lotu. Ich błoniaste skrzydła przypominają te obecne u nietoperzy, do ptasich im daleko, chociaż oba rodzaje są niczym innym jak tylko odpowiednio przekształconymi, przednimi kończynami zwierząt. Do czasów nowożytnych przetrwało jedynie kilkanaście gatunków tych bajecznych stworzeń, nieco tylko przypominających olbrzymich, inteligentnych krewnych - smoki właściwe. Zwierzęta te zamieszkują wyspy oddalone od Środkowej Alaranii. Wiadomo iż to właśnie na tego typu skrawkach lądu, niejako w swoistym wehikule czasu, zachowały się świadectwa dawniejszych dziejów świata. Jednym z powyższych stworzeń jest niewielki, osiągający rozmiary przeciętnej pustułki muchogryz tęczowiec (rysunek przedstawia młodego osobnika). Jest to najbardziej ubarwiony gad, a może i kręgowiec bytujący w Alaranii. Jego sierść może przybierać rozmaite umaszczenie, tak jednobarwne, jak i będące mieszaniną wielu kolorów. Także desenie w rodzaju pasów, cętek czy łat nie są obce temu lotosmokowi. Pokrywający brzuch zwierzęcia dywan sierści posiada niecodzienną właściwość, a mianowicie rozszczepia światło widzialne, kumulując jednocześnie energię w sobie. Tę samą cechę mają o dziwo skorupki jaj tych gadów. W pogodne dni lub wystawione na bezpośrednie działanie światła widzialnego brzuchy muchogryzów mienią się barwami tęczy, a jaja połyskują w gniazdach niczym krople rosy na źdźbłach trawy. Zapewne od tego spektakularnego zjawiska wzięła swój początek nazwa gatunkowa zwierzęcia - tęczowiec.
Odżywianie
Muchogryz - jak sama nazwa wskazuje - żywi się głównie owadami, w przeważającej większości tymi zdolnymi do aktywnego lotu (muchówki, błonkówki, motyle, chrząszcze), chociaż zdarza mu się łowić bezkręgowce biegające (mrówki, termity, karaczany), a nawet porywać pajęczaki wprost z zajmowanych przez nie sieci. Poza tym specyficznym dla humanoidów rodzajem mięsa, ten gatunek lotosmoka lubi także miód, dojrzałe owoce, alkohol oraz jaja. Niekiedy spija mleko i wlatuje do sernic, by poskubać suszący się w ich wnętrzu nabiał. Nie jest to zwierzę zbytnio wybredne, szybko przystosowuje się do nowych źródeł pokarmu w okolicy.
Zachowanie
Muchogryzy to gady niezwykle ciekawskie, tworzą też jedne z najliczniejszych kolonii w świecie zwierząt. Przewyższyć je mogą chyba tylko owady społeczne, niektóre ptaki śpiewające i jeden gatunek gołębia. W jednej kolonii może bowiem żyć nawet ponad milion osobników, a i to nie jest maksimum, na jakie stać tego tępiciela robactwa. Wśród członków jednego stada obserwuje się zwyczaj zwany altruizmem społecznym. Polega on na tym, iż jedno zwierzę przekazuje niespokrewnionemu współplemieńcowi posiłek, nie żądając niczego w zamian. Tego typu zachowania są normą u ssaków o wysokiej organizacji życia w stadzie, a pierwsze przypadki zaobserwowano u nietoperzy wampirów z południa Alaranii. Ciekawe są też zachowania godowe muchogryzów, albowiem przypominają one tańce tokowe ptaków tudzież dwunożnych dziwojaszczurów jak jajołap gruchacz. Samiec buduje gniazdo z dostępnych materiałów (w zależności od miejsca bytowania może to być cokolwiek) i dekoruje je świecidełkami - fragmentami rudy lub samorodkami kruszców, kamieniami szlachetnymi, pancerzykami owadów, kwiatami o żywych kolorach, nasionami, a w pobliżu cywilizacji - jej wytworami jak kawałki szkła, metalu czy tkanin. Następnie prezentuje mieniący się brzuch, podryguje i śpiewa. Chętna samica kuszona jest jeszcze podarkiem w postaci najczęściej tłustego owada lub dojrzałego owocu. Do walk między konkurentami o partnerkę w zasadzie nie dochodzi. Jajami i potomstwem opiekują się oboje rodzice, dzieci z poprzednich wylęgów, a często także inni członkowie kolonii. Co ciekawe, zwierzęta te dobrze skaczą i biegają, w czym dorównują nietoperzom wampirom z południowych obszarów Alaranii.
Informacje dodatkowe
Zwierzęta te są cenionymi pogromcami wszelkich szkodników określanych przez ludzi, rzadziej elfów, mianem robactwa. Dlatego też w zasadzie nie poluje się na nie dla mięsa czy rozrywki, ba, często umożliwia im się założenie nowej kolonii w mieście lub na obszarach wiejskich.
Z futra, a zwłaszcza jaj muchogryzów alchemicy potrafią wyizolować magiczne barwniki, jednak procedura oczyszczania jest praco- i czasochłonna, toteż na odzienie lub włosy ufarbowane przy pomocy powyższych mikstur mogą sobie pozwolić tylko bogate jednostki. Niektóre kolory można uzyskać tylko w ten sposób i póki co nie wynaleziono innego naturalnego sposobu, a jeśli chodzi o udział magii - nigdy nie można być pewnym efektu końcowego.
Brzuszny meszek tego gatunku lotosmoka posiada właściwość rozszczepiania światła białego, toteż wykorzystywany jest do produkcji materiałów mogących zastępować pryzmat lub jego magiczne odpowiedniki. Niekiedy używa się takich surowców podczas pokazów prestidigitatorskich, jednak poza wyspami nie jest to popularne zajęcie wśród iluzjonistów czy kuglarzy. Sierść z brzucha muchogryza oraz jaja stanowią źródło energii magicznej, wprawny mag bądź alchemik może wykrzesać moc z odpowiedniej masy powyższych surowców. Do wykonania mocy wiatru, jak ów zastępnik został nazwany przez specjalistów i handlarzy, potrzeba około dwustu jaj, kilka razy tyle belek filcu z sierści tych lotosmoków lub kilka cetnarów skorupek jajecznych.
Dzięki kumulacji energii magicznej w otworach ciała, muchogryzy potrafią wspomagać lot magią wiatru. Wykonują dzięki temu karkołomne wręcz akrobacje w powietrzu i są w stanie przecisnąć się przez bardzo wąskie przestrzenie pomiędzy przeszkodami, np. w leśnym poszyciu. Niekiedy wpływają na zjawiska pogodowe w okolicy miejsca życia (wzrost temperatury, łagodniejsze zimy, częstsze opady deszczu i cyrkulacje mas powietrza nad danym terenem), szczególnie jeśli mamy do czynienia z wyjątkowo liczną kolonią tych zwierząt. Niektóre społeczności wyspiarzy używają muchogryzów do przenoszenia informacji na niewielkie odległości.
