Kłusak Verdaliański: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "{{Specyfikacja bestii | Dhorharim | Koń gorącokrwisty |Przyjazne |Roślinożerny |Verdalia| Wysoka | File: Bestia_klusak_verdalianski.jpg }} {{Opis bestii | W...") |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | {{Specyfikacja bestii | | + | {{Specyfikacja bestii | Kłusak Verdaliański| Koń gorącokrwisty |Przyjazne |Roślinożerny |[[Verdalia]]| Wysoka |
| | | | ||
[[File: Bestia_klusak_verdalianski.jpg]] | [[File: Bestia_klusak_verdalianski.jpg]] | ||
Aktualna wersja na dzień 19:59, 7 lip 2022
| Kłusak Verdaliański | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Koń gorącokrwisty |
| Nastawienie | Przyjazne |
| Odżywianie | Roślinożerny |
| Występowanie | Verdalia |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Kłusak verdaliański posiada głowę o prostym profilu, dużych, ciemnych oczach, szerokich chrapach i małych uszach. Mięśnie są dobrze rozwinięte zwieńczone silnym przedramieniem i szerokim zadem (rasa ta ma jednak tendencję do genetycznej wady budowy, w której linia zadu znajduje się wyżej od kłębu). Grzbiet jest dość krótki, a klatka piersiowa głęboka jak na konia przystosowanego do ciągnięcia lekkich zaprzęgów. Kopyta są małe, przysłonięte mało obfitymi szczotkami pęcinowymi. Występują tylko w jasnych typach umaszczeń, a najbardziej popularne odmiany to siwa i kasztanowata z charakterystycznym połyskiem. W kłębie mierzą niecałe trzy łokcie, a ich łączna waga wynosi ponad czterdzieści kamieni. Zadbane i dobrze karmione dożywają nawet do trzydziestu lat, choć ich żywotność można przedłużyć za pomocą magi.
Odżywianie
Niestety rasa ta posiada genetycznie uwarunkowaną tendencje do zapadania na chorobę wrzodową. Aby uniknąć tych dolegliwości, powinno się pamiętać o tym, że podstawą diety konia powinna być zróżnicowana mieszanka ziół. Najlepiej dodawać się je do paszy, jak i karmić nią konia w zastępstwie za tuczące smakołyki. Należy też zminimalizować występowanie sytuacji, które wywołują u konia stres, na przykład poprzez zbudowanie i przestrzeganie codziennej rutyny.
Zachowanie
Kłusaki są bardzo łagodne i radosne. Wymagają jednak sporego nakładu pracy podczas szkolenia, gdyż szybko tracą zainteresowanie tym, czego się od nich wymaga. W kontakcie z innymi zwierzętami mogą stać się uparte i dokuczliwe, dlatego dobrze jest pilnować, aby w pewnym momencie nie zaczęły dominować i rozstawiać wszystkich po kątach. Potrzebują sporo uwagi od swojego właściciela, gdyż szybko nudzą się, przebywając samotnie. Zdecydowanie są to konie dla osób z pasją, które znajdą czas i chęci, aby odpowiednio je ułożyć.
Informacje dodatkowe
Rasa ta pierwotnie została wyhodowana z myślą o ciągnięciu lekkich zaprzęgów. Ich wartość uległa jednak zmianie, kiedy król Verdalii sprezentował siwą klacz swojej córce z okazji piętnastych urodzin. Od tamtej pory konie te na stałe zagościły w rodzinie królewskiej jako ulubione wierzchowce królowych i księżniczek. Moda na tą rasę nie minęła i kręgów szlacheckich. Każda młoda dama z dobrego domu marzyła o posiadaniu tego konia na własność. Dziewczęta za szczególnie atrakcyjne zalety kłusaka uznają jego elegancki wygląd oraz bujną i gęstą grzywę, którą można zaplatać w wiele rozmaitych fryzur.
Kłusaki naturalnie poruszają się inochodem, podczas którego przestawiają kończyny parami: dwie nogi lewe, dwie nogi prawe (jak wielbłąd), podczas gdy w zwyczajnym kłusie nogi konia poruszają się parami po skosie (lewa tylna i prawa przednia i odwrotnie).
