Storczykorożec Trawiasty
| Nosorożec Włochaty | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Nosorożcowate |
| Nastawienie | Przyjazne lub neutralne |
| Odżywianie | Roślinożerne/Samożywne/Magiożerne |
| Występowanie | Zachód i Wybrzeża |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Gdy się na to stworzenie patrzy z oddali, można by pomyśleć, że widziało się właśnie nosorożca włochatego, z drobną różnicą w umaszczeniu sierści. Stwierdzenie to jest częściowo prawdziwe, albowiem badacze alariańscy oraz eravalscy zgodnie orzekli, iż storczykorożec trawiasty, przez naturalistów i bestiologów znany jako Orchidorhinus graminaris, wywodzi się od najdalej na południe wysuniętych populacji włochatego przodka, które przystosowały się do cieplejszego klimatu na zastanych siedliskach, a potem rozpoczęły dalszą ekspansję. Wygląd zewnętrzny zwierzęcia nie odbiegł znacząco od pierwowzoru, zatarł się tylko dymorfizm płciowy. Samce (zwane bykami, a u Eravallów ogierami) oraz samice (określane jako krowy, u Eravallów analogicznie zwane klaczami) nie wykazują zatem różnic w masie czy wielkości, u każdej płci występuje także charakterystyczny róg na nosie. Zwierzę to charakteryzuje się zielonkawym umaszczeniem ciała, co w dużej mierze zawdzięcza magicznym symbiontom zasiedlającym tak skórę, jak i przestrzenie we włosach okrywowych. Barwa ta waha się od seledynu wpadającego w żółcień przez zielony zwany butelkowym aż do ciemnego malachitu, niekiedy wpadającego w grafitową szarość. Najpowszechniej jednak obserwowane są nosorożce wykazujące umaszczenie podobne do dojrzałych źdźbeł traw, co odnotowano w gatunkowym członie nazwy tego stworzenia. Inne maści nie występują w stanie dzikim, natomiast u urodzonych w niewoli osobników od czasu do czasu pojawia się czerwonawy czy turkusowy odszczepieniec. Oprócz glonów, na nosorożcu tym żyje storczyk - odmiana ćmówki pumeksowej, zwana ćmówką rogową (stąd nazwa rodzajowa tego ssaka). Roślina zazwyczaj porasta okolice rogów oraz grzbiet zwierzęcia, może jednak przeżyć bez udziału gospodarza, czego nie można powiedzieć o magicznych glonach zasiedlających puste przestwory we włosach okrywowych zwierzęcia.
Odżywianie
Nosorożec ten żywi się roślinnością darniową, tj. trawami, częściami nadziemnymi krzewów, krzewinek oraz roślin zielnych. Do jego jadłospisu wliczają się również grzyby, w tym porosty, glony oraz mchy, paprocie, widłaki i skrzypy. Te ostatnie stanowią przysmak zwierzęcia. Storczykorożce lubią owoce, także sfermentowane, a także, co niecodzienne u kopytnych, alkohol. Spirytusu nie ruszą, ale wina czy cydry to dla nich istne rarytasy. Włamania do winiarni czy cydrowni zdarzają się jednak na tyle rzadko, iż ludzie, elfy czy naturianie (głównie lud morza) nie skarżą się za bardzo na uciążliwego sąsiada. Nosorożec ten wykształcił -z dzięki zielonym symbiontom oraz storczykowi porastającemu jego grzbiet i łeb- względną samożywność, może więc przetrwać nawet długie lata bez pobierania pożywienia. Poza tym, zwierzę to potrafi czerpać energię magiczną z otaczającego je środowiska, tj. roślinności, minerałów tudzież wytworów cywilizacji takich, jak artefakty.
Zachowanie
Storczykorożce żyją w stadach, liczących zazwyczaj do stu osobników. Nie są stworzeniami agresywnymi jak pozostałe nosorożce, chociaż mają równie ciekawskie usposobienie. Gdy coś je zainteresuje, nie spoczną, nim nie dowiedzą się, do czego służy i z jakich surowców się składa, przez co niekiedy bywają traktowane niczym natrętne szkodniki. Często wychodzą na tereny pozbawione drzew, by symbiotyczne organizmy (magiczne mikroglony i storczyk - ćmówka pumeksowa) mogły w spokoju produkować energię ze światła słonecznego - pewnie dlatego zasiedlają głównie wybrzeża, lasostepy oraz rzadkie lasy. Storczykorożec de facto nie ma naturalnych wrogów, tylko młode, bardzo stare lub schorowane osobniki padają łupem wielkich kotów (lew stepowy, homotherium), psowatych (wilk zielony, wilkor, likaon, z rzadka wilk mgławicowy) tudzież nibypsa płowowłosego czy olbrzymich niedźwiedzi. Struktura społeczna tego gatunku bardziej przypomina koniowate czy trąbowce, aniżeli pozostałe gatunki nosorożców. Z tego względu stada storczykorożców zwane są tabunami. Dość osobliwe są zwyczaje godowe tego gatunku - mianowicie to samica ocenia, który z konkurujących o jej względy samców nadaje się na ojca jej potomstwa. Za kryterium służą: liczba rozwiniętych kwiatów symbiotycznego storczyka - im ich więcej, tym byk zdrowszy i bardziej odżywiony, ich wielkość - niepozorne odpadają oraz jakość oraz barwa sierści. Gdy spotkają się dwaj absztyfikanci o równych szansach na zwycięstwo, następuje pojedynek na głosy, a w przypadku remisu - bój z użyciem rogu na nosie, jednak ten etap zdarza się niezwykle rzadko i trwa do znanej z pojedynków humanoidów pierwszej krwi. Po trwającej półtora roku ciąży samica rodzi od jednego do trzech młodych, zwanych cielętami. Potomstwem opiekują się oboje rodzice, rodzeństwo z poprzednich miotów, a także inni członkowie tabunu.
Informacje dodatkowe
Nosorożce tego gatunku - zdaniem niektórych Eravallów- były i są tzw. Esencją Najwyższego, poniekąd ucieleśnieniem Jego zamysłów. Toteż, gdy tylko oczom i uszom eravalskich uczonych ukazały się pierwsze wzmianki o tym zwierzęciu, natychmiast władcy krajów, w których rezydowały wspomniane wyżej tęgie głowy, zapragnęli mieć owo cudowne -ich zdaniem- stworzenie na obszarach pod ich jurysdykcją. Dlatego też niemal natychmiast wysłano na Wybrzeże Oceanu Jadeitów ekspedycje badawczo-kupieckie, by pozyskały storczykorożce trawiaste ku chwale Eravalskich Królestw i Najwyższego. Zwierzęta nabyto lub schwytano, po czym przewieziono na ziemie Eravallów, gdzie zostały wypuszczone. Dzisiaj populacja zielonych nosorożców na Zachodzie rozkwita i niemrawo rozszerza swój zasięg występowania na południe.
Storczykorożec trawiasty bywa wykorzystywany jako mobilny ogród zimowy tudzież oranżeria dla roślin zielnych i krzewinek, które w normalnych warunkach nie mogą wzrastać na danym terenie ze względu na niesprzyjający chłodny klimat.
Wełna nosorożca zielonego służy do izolowania domostw i jako ocieplina odzienia. Posiada właściwości równe magicznie wzmocnionym, a przez to drogim i trudnym w otrzymywaniu tkaninom, jest zatem stosowana w rejonach występowania tego zwierzęcia. Najlepszą wełnę uzyskuje się poprzez wyczesywanie z żywych osobników. Nosorożce zabite przez humanoidów mogą być tylko źródłem zwyczajnych skór czy wełny bez dodatkowych właściwości magicznych. Storczykorożec trawiasty jest najłagodniejszym przedstawicielem swojej rodziny, mimo iż wywodzi się od wrednego nosorożca włochatego. Nic więc dziwnego, iż cywilizacje eravalskie i ludy zamieszkujące Wybrzeża Oceanu Jadeitów niezależnie od siebie udomowiły kilka populacji tego stworzenia.
