Koń Pustynny
| Koń Pustynny | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Koniowate |
| Nastawienie | Przyjazne |
| Odżywianie | Roślinożerne |
| Występowanie | Wielka Pustynia Słońca |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Jedna z podstawowych ras koni gorącokrwistych. Uznawane są za wzór piękna, gdyż ich ciało jest harmonijne i dobrze zbudowane. Typowy dla nich jest wklęsły profil głowy. Wielkie, głęboko osadzone oczy sprawiają, że spojrzenie konia pustynnego wydaje się łagodne. Posiada małe uszy i duże, uwydatnione chrapy. Szyja jest długa, w finezyjnym, łabędzim typie. Łopatki nie zawsze idealnie zbudowane, z kolei środkowa część tułowia jest krótka i mocna. Zad chudy z wysoko osadzonym ogonem, noszonym z charakterystyczną odsadą. Koń pustynny dzięki swojej lekkiej budowie galopuje szybko, zwinnie i wytrwale. Kłus natomiast jest sprężysty, sprawiający wrażenie jakby koń unosił się w powietrzu. Naturalnie występują jedynie w siwej odmianie maści, która chroni je przed silnymi promieniami pustynnego słońca.
Odżywianie
Koń ten nie stanowi wyjątku wobec swoich pozostałych krewniaków. Jeśli chodzi o okazy udomowione to podstawę w ich żywieniu stanowi owies, słoma i siano. Dodatkowo karmi się je owocami i warzywami. W przypadku osobników dziko żyjących ważnym element ich diety stanowią owoce sukulentów, które przez swoje bogactwo witamin oraz magazynowaną wodę są najbardziej pożywnym składnikiem, jaki mogą odnaleźć na pustyni.
Zachowanie
Koń pustynny jest bardzo temperamentny, ale zawsze posłuszny swemu panu. Szybko się przywiązują i łatwo uczą się nowych sztuczek i poleceń. Jeździec powinien wykazać się dużymi pokładami wrażliwości względem tej rasy, gdyż są to bardzo wdzięczne zwierzęta, pragnące uszczęśliwiać swego właściciela.
Informacje dodatkowe
Są to konie hodowlane, jak i dziką żyjące. Największa ilość osobników to konie o siwej maści, jednak w hodowlach można znaleźć okazy o maści kasztanowatej lub karej. Są one wynikiem krzyżówek konia pustynnego z innymi rasami. Stanowią cenny okaz eksportowy. Ludzie zamieszkujący pustynię wierzą, że koń ten nie potrzebuje skrzydeł, aby latać, gdyż powstał z oddechu samego Prasmoka. Legenda ta może posiadać swoją genezę w sposobie, z jakim zwierzę się porusza. Niebywała lekkość i gracja, z jakimi unosi kopyta, sprawia, że faktycznie wygląda, jakby unosił się nad ziemią.
