Aarkid
| Aarkid | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Wężowate |
| Nastawienie | Neutralne |
| Odżywianie | Owady, małe ptaki, gryzonie |
| Występowanie | Lasy całej Alaranii |
| Populacja | Średnia |
Spis treści
Wygląd
Gdy aarkid pozostają nieruchome, zasadzając się na ofiarę, do złudzenia przypominają dużego storczyka lub podobny kwiat. Dopiero gdy się poruszą, okazuje się że są wężopodobnymi stworami o stosunkowo krótkim ciele w kolorze zielonej łodygi. Wokół ich głowy wyrastają fałdy skóry do złudzenia przypominające płatki kwiatów i tworzące swoistego rodzaju grzywę. Ich ogon zakończony jest czymś na wzór liścia. Ze względu na swoją grzywę poruszają się z głową uniesioną, w przeciwieństwie innych wężowatych, mimo to potrafią poruszać się bardzo szybko, błyskawicznie kryjąc się w leśnych gęstwinach. Rosną przez całe swoje kilkuletnie życie, osiągając w końcowym stadium rozwoju około pięć dłoni długości.
Odżywianie
Aarkid polują na podobieństwo roślin mięsożernych, udając rośliny a potem błyskawicznie łapiąc te, które okażą się na tyle nieostrożne by zanadto się zbliżyć. Żywią się wszelkiego rodzaju owadami, połykając je w całości, natomiast gdy uda im się pochwycić jakiegoś drobnego ptaka lub gryzonia, wstrzykują w nich jad paraliżujący i zaciągają je w jakieś zaciszne miejsce, w którym mogą je w spokoju skonsumować. Do ich przysmaków należą kolibry.
Zachowanie
Dla istot humanoidalnych aarkidy nie stanowią większego zagrożenia i unikają ich - bądź to pozostawiając w bezruchu i imitując kwiat, lub w wypadku wykrycia ratując się ucieczką. Ich jad nie jest wystarczająco silny by zaszodzić większym istotom i wywołuje przeważnie tylko ostre pieczenie oraz zaczerwienienie, jednakże osoby o chorym sercu lub z uczuleniem, mogą nawet umrzeć, jednak są to przypadki niezwykle rzadkie.
Informacje dodatkowe
Aarkid prowadzą całkowicie samotniczy tryb życia, unikając innych przedstawicieli tego gatunku za wyjątkiem okresu gdy szukają partnera do reprodukcji, który to zdarza się jedynie raz w ich życiu i stanowi końcowy etap ich rozwoju - w procesie tym bowiem umierają. Para splata się ze sobą okręcając się swoimi ciałami wokół siebie, a materiał genetyczny wymieniany jest poprzez stykające się ze sobą brzuchy stworzeń. Następnie błony-płatki wokoł ich głów zawijając się i formują coś na kształt skrup jaj, w których rozwijają się młode. Jednocześnie ich ogony powoli się kurczą, pożerane przez własny organizm na potrzeby wychodowania jaj.
Aarkidy bardzo źle znoszą niewolę i często umierają z stresu wywołanego przebywaniem w ograniczonym terenie.
