Aphylla
| Aphylla | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Roślinopodobne |
| Nastawienie | Wrogie |
| Odżywianie | Owadożerne |
| Występowanie | Podmokłe lasy, bagna, mokradła |
| Populacja | Średnia |
Spis treści
Wygląd
Aphylle wyglądem niektórym przypominają wróżki. Ich ciało jest humanoidalne, nie posiadają jednak stóp. Dolna część ciała zasłonięta jest przez płatki, w różnych odcieniach niebieskiego, które wyglądają jak balowa suknia. Tułów i ręce aphylli pokrywa niebieski barwnik do złudzenia przypominający ubranie. Samice aphylli posiadają na tułowiu dwie wypukłości do złudzenia przypominające kobiecy biust. Nie ma on jednak nic wspólnego z tym do czego służą piersi u ssaków. Ich skóra przybiera odcienie niebieskiego i zielonego. Samce są ubarwione bardzo podobnie co samica, jednak ich ręce i szyję są znacznie bardziej zielone niż u samic, poza tym nie posiadają „piersi”, jednak tak jak samice dół ich ciała składa się z warstw niebieskich płatków. Aphylle nie posiadają włosów, z ich głowy wyrastają barwne płatki, które tworzą na czaszce twór wyglądający jak kwiat irysa. Aphylle posiadają usta, nos i brwi, ich oczy zawsze są zielone i nie posiadają one źrenic. Stworzenia te nie mają uszu, dźwięki odczuwają poprzez wibracje otoczenia, a także przez własny zmysł magiczny.
Odżywianie
Aphylle żywią się owadami. Na ich szyi, w miejscu nieco powyżej styku obojczyków znajduje się niebiesko-zielona perła, która może uwalniać różne zapachy, w zależności od tego jakiego owada chce zwabić, od słodkiego zapachu bzu, po odór odchodów. Zwabiony owad przekonany, że zbliża się do rośliny zostaje schwytany przez język aphylli. Stworzenia te posiadają długie, trąbkowate języki przypominające te u żab. Nie piją wody używając do tego ust. Nie posiadają ust, ale kiedy przysiadają na ziemi ich ciało jest w stanie wytworzyć korzenie, którymi wrastają w glebę i pobierają z niej potrzebne płyny.
Zachowanie
Aphylle poruszają się dzięki energii magicznej. Fruwają nad ziemią, jednak wysokość jaką osiągają to maksymalnie dziewięć łokci. Najczęściej chowają się w trawie czekając na swoją ofiarę. Zaatakowane nie reagują ucieczką, a także atakiem. W ich trąbkowym języku znajdują się żądła z jadem, atakują delikwenta jeśli tylko czują się zagrożone. W jednorazowym ataku są wstanie posłać w oponenta do dziesięciu krótkich żądeł nasączonych trucizną. Jedno żądło, a właściwie jad w nim zawarty, jest w stanie bez trudu zabić dorosłego kota. Poza tym ich „użądlenie” powoduje dotkliwą opuchliznę i niewyobrażalny, paląco-rozrywający ból. Pojedyncze ukąszenie w okolice gardła i tchawicy bez trudu może spowodować śmierć nawet u dorosłego mężczyzny, ze względu na wielość opuchlizny w okolicach wbicia żądła.
Informacje dodatkowe
Aphylle rozmnażają się poprzez wypuszczenie w powietrze zarodników, zarodniki te dojrzewają przez kilka miesięcy pomiędzy płatkami wyrastającymi z ich głowy. Jednak w momencie, kiedy są już dojrzałe nie muszą natychmiast zostać uwolnione, mogą zaczekać w uśpieniu nawet pół roku. Aphylle wyrzucają z siebie zarodniki, kiedy znajdują partnera. Zarodniki samic różnią się od zarodników samców. Rzecz jasna obie płcie muszą połączyć się ze sobą, by stworzyć nowego osobnika. Zarodniki męskie i żeńskie połączone ze sobą osiadają w ziemi, najlepiej podmokłej. Rosną przez trzy miesiące, aż osiągają dojrzałość. Na początku żywią się wyłącznie składnikami pobieranymi z gleby, z czasem, gdy wykształca się otwór gębowy i język zaczynają polować. Po upływie kilku tygodni odrywają się od ziemi i zaczynają żyć jak inne dorosłe osobniki.
