Mamut Włochaty
| Mamut Włochaty | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Słoniowate |
| Nastawienie | Neutralne |
| Odżywianie | Rośliożerne |
| Występowanie | Daleka Północ i Równiny Theryjskie |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Przeciętny mamut włochaty przypomina kudłatego, porośniętego gęstym futrem słonia o małych uszach schowanych wśród wełnistych włosów. Sierść jest zazwyczaj w różnych odcieniach brązu, ale zdarzają się osobniki rudawe, kasztanowate czy o kolorze przypominającym zakrzepłą krew. Spotyka się także albinosy o czerwonych oczach i niemalże białym umaszczeniu bądź wyjątkowo jasne mamuty z sierścią koloru piaskowca. Bywają również zwierzęta melanistyczne - niemalże czarne, a sporadyczne doniesienia głoszą o słoniach Północy łaciatych niczym bydło. Ostatni przypadek stanowi prawdziwy unikat. Tak jak krewniacy z cieplejszych rejonów, zwierzęta te dysponują ciosami - przekształconymi siekaczami (zwyczajowa nazwa “kły” jest błędnym określeniem), które w odróżnieniu od większości słoni mogą wyginać się w niekiedy ostry łuk podczas przyrostu. Samce, zwane bykami, osiągają znacznie większe rozmiary od samic (krów).
Odżywianie
Mamuty - podobnie jak żyjące w cieplejszym klimacie słonie - żywią się częściami roślin, bodaj tylko z wyjątkiem drewna. Z reguły jedzą: trawy, zioła, a sporadycznie liście drzew czy krzewów, ich kwiaty, pędy, tudzież owoce, a także korę. Często wygrzebują pożywne korzenie spichrzowe bądź inne podziemne części roślin: kłącza tudzież cebule. Często pożywiają się grzybami, mchami i porostami. Te ostatnie stanowią swego rodzaju przysmak, któremu nie oprze się żaden włochaty krewniak słonia.
Zachowanie
Zwyczaje mamutów włochatych przypominają tryb życia słoni znanych z części Alaranii o cieplejszym klimacie. W liczącym nawet do kilkuset osobników stadzie trzon stanowią samice z młodymi, przewodzone przez najstarszą i najbardziej doświadczoną samicę, zwaną matroną. Młode samce w wieku kilkunastu lat opuszczają rodzinne stado i łączą się w niewielkie grupy. Doświadczone byki prowadzą samotniczy tryb życia, pozostają w grupach kawalerskich bądź bytują w niewielkiej odległości od przychylnych wobec nich samic. Dowiedziono, iż obecność w pobliżu dojrzałego, starego byka wygasza agresywność młodych samców w okolicy. Mamuty nie pasą się, chwytną trąbą zrywają za to części roślin (głównie trawy), które następnie rozcierają potężnymi trzonowcami. Do poszukiwania pożywienia wykorzystują także długie ciosy - pomagają sobie nimi przy wykopywaniu pokarmu z gleby lub - częściej - śniegu w czasie zimy.
Informacje dodatkowe
Dorosły mamut włochaty właściwie nie ma - poza kilkoma rasami myślącymi - naturalnych wrogów. Ze względu na stadny tryb życia i potężne rozmiary, mieszkańcy Therii oraz krasnoludy z Dalekiej Północy udomowili te zwierzęta, niwelując jakimś sposobem stan samczej furii u byków, zwany przez lokalną ludność musth. Być może tylko najłagodniejsze samce dały się obłaskawić, a ich potomkowie niemal całkowicie zatracili możliwość wpadania w ów specyficzny szał godowy - nie musieli się przecież obawiać, że bardziej agresywny konkurent wyeliminuje ich z prawa do zdobycia partnerki i przekazania genów kolejnym pokoleniom mamutów.
Mamuty są wykorzystywane nie tylko jako siła pociągowa, ale także pełnią funkcję żywych machin bojowych. Niewielu śmiałków odważy się stanąć naprzeciw rozpędzonego kolosa o wadze osiągającej nawet 150 cetnarów, a jeszcze mniej zdoła zatrzymać to ogromne zwierzę. Szczególnie, że z platformy umieszczonej na mamucie mogą oberwać pociskiem z broni dystansowej.
Wysuszone łajno mamutów służy jako materiał do budowy domów oraz świetny opał, dużo lepszy od drewna, a porównywalny jakością z węglem.
Ciosy mamutów stanowią cenny surowiec i dobro luksusowe. Kość mamucia osiąga ceny porównywalne do słoniowej. Jednakże dla rdzennej ludności obszarów zamieszkiwanych przez te zwierzęta o wiele cenniejszy jest żywy osobnik. Dlatego też, by pozyskać surowiec, piłuje się ciosy oswojonych mamutów. Jest to jednak bardzo rzadki zwyczaj.
