Jednorożec
Jednorożec | |
---|---|
Grupa | Koniwate |
Nastawienie | Neutralne |
Odżywianie | Roślinożerne |
Występowanie | Lasy całej Alaranii |
Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Jednorożce wyglądają jak przedstawiciele koni gorącokrwistych, mają smukłą budowę, długie nogi oraz szyję i stosunkowo małą głowę. W przeważającej większości mają białą, lśniącą sierść, zdarzają się jednak osobniki o odrobinę srebrzystej bądź złotawej sierści. Ich najbardziej charakterystyczną cechą jest pojedynczy róg wyrastający z ich czoła. Jest on prosty, pokarbowany i ostry na końcu, lecz nie służy do ataku – prawdopodobnie pełni rolę podczas rytuałów godowych.
Odżywianie
Istnieją pewne doniesienia jakoby jednorożce były stworzeniami mięsożernymi, są to jednak mity, gdyż stworzenia te jak każde inne konie żywią się przede wszystkim trawą i ziołami, rzadziej zaś liśćmi. Prawdziwy przysmak stanowią dla nich soczyste owoce oraz świeże zboża. Ich żołądki są jednak mało pojemne i bardzo wrażliwe, muszą więc jeść mało, ale często i są dość wybredne, nie skuszą się na pierwsze lepsze jabłko jak zwykły koń.
Zachowanie
Jednorożce to zwierzęta nieufne i płochliwe. Trudno się do nich zbliżyć, a oswojenie ich jest prawie niemożliwe, choć nielicznym ponoć się to udaje. Jednak gdy dojdzie do spotkania z jednorożcem, zwierzę to najprawdopodobniej ucieknie, a jeśli nie będzie miało takiej możliwości, będzie się bardzo zawzięcie broniło, wykorzystując do tego przede wszystkim kopyta jak zwykły koń, a nie róg, jak niektórzy mogliby przypuszczać. Nie jest prawdą, że jednorożce lgną do dziewic, gdyż wcale nie to ma znaczenie, a natura danej osoby - tylko ktoś bardzo łagodny zdołałby zbliżyć się do jednorożca w jego naturalnym środowisku.
Informacje dodatkowe
W przeciwieństwie do większości ras koni jednorożce nie tworzą stad i żyją w pojedynkę, wiążąc się w pary jedynie w okresie godowym i przez pierwszy rok życia potomstwa, później zaś rozdzielają się, a źrebię pozostaje przy matce. Większość czasu spędzają w rzadkich lasach liściastych, głównie bukowych, prawdopodobnie przez to, że łatwiej jest im się ukryć wśród jasnych pni drzew. Często wypuszczają się na okoliczne równiny.