Odri
| Odri | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Roślinopodobne |
| Nastawienie | Neutralne |
| Odżywianie | Brak danych |
| Występowanie | Szczeliny skalne w lasach tropikalnych |
| Populacja | Średnia |
Spis treści
Wygląd
Odri to stworzenia o wyjątkowo delikatnej fizjonomii i trudne do zauważenia w ich naturalnym środowisku. Dorosłe osobniki osiągają maksymalnie stopę długości, rozpiętość skrzydeł wynosi około dwóch palców, a ich głowy są nie większe niż paznokieć kciuka. Ich charakterystyczną cechą jest długie, giętkie i bardzo cienkie ciało wyposażone w wyrastające w losowych miejscach giętkie kończyny przypominające wąsy ogórka. Tuż poniżej głowy z ciała Odri wyrastają długie przeźroczyste skrzydła błonowe podobne do skrzydeł ważki, a tuż nad nimi znajduje się kołnierz przypominający płatki kwiatu i mający prawdopodobnie na celu ułatwienie kamuflowania się w naturalnym środowisku. Głowa Odri ma obły kształt pozbawiony uszu, nosa oraz warg, lecz za to z bardzo wyraźnymi dużymi żółtymi oczami i zwieńczony wypustkami przypominającymi listki, które prawdopodobnie są receptorami ciepła. Paszcza stworzenia jest niewidoczna tak długo, jak długo jej nie otworzy, jego usta są wyposażone w kilka rzędów haczykowatych zębów oraz język ze ssawką.
Odżywianie
Nie istnieją potwierdzone informacje na temat odżywiania się tychże stworzeń, istnieją jednak dwie popularne hipotezy, z których jedna mówi o tym, że Odri nie potrzebują pożywienia, a druga o tym, że tak jak rośliny, potrzebują one słońca i wody do wzrostu.
Inaczej sprawa ma się z larwami, które z całą pewnością żywią się krwią stworzeń stałocieplnych.
Zachowanie
Odri to stworzenia unikające kontaktu z człowiekiem poza okresem lęgowym. Ze względu na zamieszkiwane przez nie środowisko - szczeliny skalne w lasach tropikalnych - są w stanie tak się schować, by nikt nie mógł ich dojrzeć, a i wydobyć jest je trudno. Między sobą również nie budują specjalnych więzi i przebywają raczej samotnie, choć nie są stworzeniami terytorialnymi i zdarza się natrafić na ich kolonię. Przez większość życia ich aktywność jest minimalna, ożywiają się jedynie w okresie lęgowym, gdy dobierają się w pary na moment zapłodnienia, a następnie rozdzielają by złożyć jaja w ciałach żywicieli. Odri są prawdopodobnie hermafrodytami i oba spółkujące osobniki mogą zostać zapłodnione.
Oswojenie Odri jest niemożliwe i w gruncie rzeczy bezsensowne, gdyż dla człowieka nie pełnią one żadnej funkcji: ani estetycznej, ani obronnej, ani nie pozyskuje się z nich żadnych składników.
Informacje dodatkowe
Odri to pasożyty, które do rozmnażania potrzebują żywiciela w postaci stworzenia stałocieplnego. Ofiara zostaje zainfekowana przez ugryzienie, podczas którego za pomocą języka do organizmu żywiciela zostają wstrzyknięte jaja Odri. Rana po ugryzieniu w pierwszej chwili przypomina ugryzienie komara i nie jest uciążliwa, jednak z czasem miejsce pokrywa rumień, a skóra wokół puchnie, robi się gorąca i twarda. Po dziesięciu dniach przez niezabliźnione miejsce ugryzienia na zewnątrz wydostają się w pełni rozwinięte larwy Odri, które wykluły się w ranie i przez ten czas żywiły krwią ofiary.
Infekcja nie jest groźna dla ludzi, lecz wskazane jest stosowanie środków ochronnych w postaci noszenia ubrań, przez które stworzenia się nie przegryzą, a jeśli do ukąszenia dojdzie, miejsce należy obficie przemyć środkiem dezynfekującym na bazie alkoholu, a następnie ochłodzić, na przykład przykładając do niego kostki lodu albo biorąc zimną kąpiel - chłód zabije znajdujące się jeszcze płytko pod skórą larwy.
