Irmis
| Irmis | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Jeleniowate |
| Nastawienie | Neutralne lub wrogie |
| Odżywianie | Roślino i skałożerne |
| Występowanie | Lasy i lasostepy całej Alaranii |
| Populacja | Średnia |
Spis treści
Wygląd
Irmis należy do grupy jeleniowatych i z daleka bardzo przypomina najzwyklejszego jelenia leśnego. Jednak jeżeli przyjrzeć mu się bliżej od razu można zauważyć różnicę. Jego rogi są większe, cięższe i niezwykle odporne. Irmisy nie zrzucają poroża przez całe życie. W wieku dojrzewania ich poroże jest w okresie silnego wzrostu, podczas gdy stają się dorosłymi samcami osiąga niebywałe rozmiary i takie już zostaje. Jego kolor przypomina kolor popiołu, lub węgla, a kościec jest bardzo porowaty. Irmisy są porośnięte gęsto futrem jedynie na głowie, karku i szyi, reszta ich ciała pokryta jest tylko przez niezwykle krótki meszek, choć niektórzy przedstawiciele tej rasy nie posiadają w ogóle sierści na tułowiu. Irmisy mają kopyta tak twarde, że są w stanie rozbijać kamienie i skały. Kiedy wpadają w gniew ich kopyta rozgrzewają się do czerwoności. Mogłoby się wydawać, że te jeleniowate nie mają prawa przetrwać w lesie, bo w gniewie spalałby ogromne tereny. Rozgrzane kopyta irmisów działają tylko na ich przeciwników, to jest na inne samce, drapieżniki i rzecz jasna humanoidów, którzy stanowią dla nich zagrożenie. Łanie nie mają poroża, ale ich kopyta są równie twarde i działają w ten sam sposób co u byków. Tym samym są one równie groźne co samce.
Odżywianie
Irmisy odżywiają się na dwa sposoby, jedzą rośliny i, co bardzo charakterystyczne dla tego gatunku skały, minerały i kamienie. Z roślin mogą jeść trawę, zioła, kwiaty, młode pędy roślin, młode gałązki drzew i ich liście. Jeśli zaś chodzi o pokarm "stały" spożywają rzeczne kamienie, kamyki na ścieżkach, rozłupują skały, a jeśli mieszkają w pobliżu gór z przyjemnością pożywią się minerałami, a nawet kamieniami szlachetnymi. Dzięki tej, jakby się mogło wydawać, dziwnej diecie te magiczne stworzenia posiadają praktycznie niezniszczalne kopyta i niezwykle twarde rogi.
Zachowanie
Irmisy zazwyczaj zachowują się neutralne i unikają humanoidów, wyjątek stanowią driady, którym nawet dają się oswajać. Niestety pozostałych naturian nie traktują w ten sposób, czują dystans do pozostałych humanoidów i bardzo ich unikają. Zaatakowane walczą na śmierć i życie, póki nie pokonają przeciwnika, oczywiście wyjątek stanowią walki byków podczas godów, wtedy jelenie te walczą do pierwszej krwi, ten, który krwawi zostaje pokonany i odchodzi. Jeżeli zaś ich przeciwnikiem jest humanoid, czy drapieżnik są niezwykle waleczne, za polującym nań humanoidem potrafią gnać wiele staj by go skrzywdzić i w konsekwencji zabić. Dlatego niewielu jest śmiałków, którzy próbują polować na te jelenie. Samiec wiąże się z jedną samicą na jeden, lub kilka sezonów i wspólnie wychowują młode. Byk, opiekujący się rodziną jest niezwykle agresywny.
Informacje dodatkowe
Istnieje wiele legend, że irmisy to piekielne jelenie, pochodzące właśnie z piekielnego planu, ze względu na płonące kopyta i ich agresję, nie jest to jednak prawdą. Mimo to wielu ludzi panicznie się ich boi, a opowieściami o nich straszy się małe dzieci. Ich populacja należy do średnich, umieją się świetnie maskować, dlatego nie tak łatwo spotkać przedstawiciela tej rasy.
