Hipopotam Taliański
Hipopotam Taliański | |
---|---|
Grupa | Hipopotamowate |
Nastawienie | Neutralne |
Odżywianie | Roślinożerne |
Występowanie | Wschód i wyspy Alaranii |
Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Jak każdy hipopotam - najbliższy żyjący lądowy krewniak waleni - tak i ten karłowaty gatunek wyróżnia się charakterystyczną sylwetką, określaną jako “żywy taran”; owalne cielsko skutecznie podtrzymywane przez kabłąkowate, przypominające słoniowe, nogi. Również wypukłe chrapy na szczycie pyska niezbicie świadczą o tym, że mamy do czynienia ze stworzeniem, które równie dobrze czuje się w wodzie, jak i na lądzie. Przeciętny osobnik wydaje się być niewyrośniętym przedstawicielem kontynentalnego gatunku, gdyż osiąga jedynie 2,5-3,37 stopy w kłębie (75-100 cm). Zwierzę to może ważyć nawet 740 funtów (~300 kg), jednak masę tę osiągają jedynie najbardziej wyrośnięte samce, zwane - tak jak w przypadku kopytnych i słoni - bykami. Co ciekawe, jest to bodaj jedyny ssak o tak różnorodnym wzorze umaszczenia: od piaskowo-żółtego przez pomarańcze i róże, czerwienie, błękity i fiolety aż do zgniłej zieleni, brązów tudzież czerni. Bywają oczywiście osobniki albinotyczne o czerwonych ślepiach. Zaobserwowano też hipopotamy łaciate niczym bydło, a także przystrojone w ciemne pręgi jak dziki koń, osioł bądź zebra. Ostatnie dwie cechy ubarwienia dotyczą formy dzikiej i udomowionej.
Odżywianie
Hipopotamy te żywią się roślinami. Zwykle spożywa paprotniki, dwuliścienne i opadłe owoce. Rzadko zjada glony czy wodorosty, traw nie tyka w ogóle - nie potrafi ich trawić. O dziwo ze smakiem wsuwa miód wraz z otaczającymi go plastrami wosku! Jest to jedyny składnik pochodzenia zwierzęcego, poza sporadycznie zjadanymi owadami, który toleruje to zwierzę. Hipopotam Taliański uwielbia grzyby, w tym porosty i jest w stanie zapuścić się na wiele staj w ich poszukiwaniu.
Zachowanie
Stworzenie to bytuje w lasach oraz na mokradłach. Nierzadko dokonuje wypadów na inne tereny (np. pola uprawne czy sady) w poszukiwaniu pożywnych roślin. Hipopotam ten jest zwierzęciem towarzyskim, może nawet bardziej niż krewniak z kontynentu - zaobserwowano bowiem stada, zwane jak u dzików watahami, liczące do kilkuset osobników! Jednak takie skupisko stanowi zazwyczaj zlepek kilkunastu, jeśli nie kilkudziesięciu mniejszych grup tych zwierząt. Całości przewodzi najodważniejszy, najbardziej doświadczony byk (chociaż niektórzy badacze samce hipopotamów określają mianem knurów), rzadziej krowa (zwana przez część uczonych maciorą bądź lochą). Rytuał godowy hipopotamów taliańskich nie odbiega znacząco od tego, co obserwuje się na Południu, gdzie żyją populacje hipopotama rzecznego, z tym, że byki są mniej agresywne i do śmiertelnych potyczek między konkurentami dochodzi dużo rzadziej.
Informacje dodatkowe
Hipopotam ten przystosował się do środowiska mórz o niskim zasoleniu wód, więc widok stad tego gatunku w lagunach dookoła Arrantalis nie jest niczym dziwnym. Oswojone populacje pomagają mieszkańcom obu wysp w ewakuacji Arranty podczas okresowego zalewania tej wyspy przez ocean.
Zwierzęta te charakteryzuje usposobienie jeszcze bardziej ciekawskie niż krewniaków z kontynentu. Ma to swoje zalety - niektóre watahy zostały obłaskawione przez mieszkańców wysp, dając początek populacjom udomowionym.