Pająk Drzewny
| Pająk Drzewny | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Pająki |
| Nastawienie | Wrogie |
| Odżywianie | Krwio i owadożerne |
| Występowanie | Lasy całej Alaranii, Mroczne Doliny |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Chitynowy oskórek pokrywający większość ciała tych pająków ma kolor zbliżony do krwi, jest jednak znacznie jaśniejszy i jakby przybrudzony, widocznie przebijający przez porastającą pierwsze segmenty odnóży oraz głowotułów gęstą, czarną szczecinę. Spory odwłok, pozbawiony nie tylko włosków, ale i pancerza, przecina kilka ciemniejszych pasów. Brak osłony na tak ważnej części ciała, Pająki Drzewne nadrabiają jednak możliwością spożycia gigantycznych, jak na swoje rozmiary, ilości krwi, która jest ich podstawowym pożywieniem, którą gromadzą, podobnie jak kleszcze, właśnie w odwłoku, znacznie zwiększając jego rozmiary. Samice, będące większe od samców, posiadają także masywniejsze kły.
Odżywianie
Pająk Drzewny to interesujący przykład stworzenia robiącego, w pewnym sensie, zapasy. Poza zwyczajnym snuciem sieci i polowaniem na owady oraz małe ssaki, pająki te są bardzo podobne do kleszczy. Podobnie, jak one, są w stanie odżywiać się krwią i zwiększają rozmiary swego odwłoku, wraz ze spożytą krwią. Nie są w stanie jednak przetrwać miesięcy bez pokarmu, jak ich kleszczowaci kuzyni. Natura wyposażyła je jednak w możliwość zwracania nadmiaru posiłku i jad, który sprawia, że krew krzepnie znacznie szybciej, niż powinna. Często w sieciach tego gatunku można znaleźć mnóstwo czerwonawych, oblepionych pajęczyną globulek, będących niczym innym, jak przygotowanym do spożycia w późniejszym czasie posiłkiem z półpłynnej krwi.
Zachowanie
Pająki tego gatunku są dosyć agresywne i atakują wszystko, co nie jest przedstawicielem ich rasy. Zależnie od obfitości pożywienia w okolicy, mogą grupować się w roje, liczące nawet do kilkunastu osobników, żyjących w wielkiej, wspólnej sieci, najczęściej rozpiętej pomiędzy gałęziami drzew, czy też w ich pobliżu. W czasach głodu walczą jednak między sobą, posuwając się nawet do kanibalizmu. Są w pełni dzikie, niespotykane w miastach, czy wsiach i niedające się do hodowli, choć niejednokrotnie podejmowano takie próby, ze względu na ich cenny jad. Są także wyjątkowo inteligentne, o czym świadczą ich, wspomniane wcześniej przypadki życia w grupie oraz gromadzenia żywności w formie zapasów.
Informacje dodatkowe
Gatunek ten występuje, podobnie jak zwykłe kleszcze, w lasach całej Alaranii. Jednakże z niewiadomego powodu, osobniki żyjące w Mrocznych Dolinach, a szczególnie w Mrocznej Puszczy, są przerośnięte i znacznie groźniejsze, a w większej grupie zdolne nawet zabić człowieka.
Pomimo całej nieprzyjemnej otoczki, Pająki Drzewne są całkiem przydatnym, zwłaszcza dla medyków, gatunkiem. Na drodze badań, niespełna dekadę temu, udało się ustalić sposób działania jadu tego pajęczaka. Przy jego pomocy możliwe jest stworzenie doraźnego środka, pomagającego chorującym na niekrzepliwość krwi. Eliksir owy wylany na ranę, zagęszcza krew i tworzy w przyspieszonym tempie naturalny strup. Oczywiście wieść ta szybko rozeszła się po niemal całej Alaranii i znaleziono inne zastosowania dla tego specyfiku, zarówno pozytywne, jak i negatywne. Żołnierze i wojownicy poczęli używać go jako medykamentu wspomagającego gojenie ran po walce, zabójcy zaś, stosując jego bardziej stężoną, prędzej działającą dawkę, znaleźli nowy sposób na odbieranie innym życia, poprzez tworzenie skrzepów, głęboko w kluczowych tętnicach i żyłach ofiary. Dzięki temu odkryciu powstała także nowa gałąź zbieractwa; ludzie się nią trudniący, podobnie jak pijawkarze, zarabiają na życie, zbierając właśnie te nie dające się hodować pajęczaki lub po prostu ich cenny jad.
Z rzadka próbowano nazywać ten gatunek wampirzym, lecz przez specyficzne działanie jego jadu, potoczna nazwa nie przyjęła się i używa się tej właściwej. Podobnież próby ubliżania wampirom i dhampirom poprzez porównywanie ich do tego pająka spełzły na niczym. To chyba także jedyny znany gatunek stworzenia, które zdolne jest odżywiać się krwią wampira bez szkody dla siebie, w tym bez przechodzenia wampirycznej przemiany.
