Ariates Hira
| Ariates Hira | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Jeleniowate |
| Nastawienie | Neutralne |
| Odżywianie | Magio/Kryształo/Minerało/Roślinożerne |
| Występowanie | Obszary górzyste i lasy je okalające |
| Populacja | Niska |
Spis treści
Wygląd
Ariates Hira, czyli jelonek diamentowy wygląda bardziej jak duch, niż żywe, materialne stworzenie, jest to jednak wyłącznie efekt iluzji. Skóra ariatesów zbudowana jest z cząsteczek kryształów i szkła, a nie jak wskazuje nazwa z diamentów. Choć początkowo właśnie tak myślano. Jelonki te to stworzenia magiczne. Wielkością przypominają raczej młode sarny, niż jelenie. ich oczy zazwyczaj są żółte, lub pomarańczowe, zdarzają się też fioletowe. Nie występują natomiast zielone, niebieskie, brązowe, czy czarne. Niewielkie źrenice, z daleka, są praktycznie niewidoczne. Mimo to, ariatesy widzą doskonale zarówno w świetle dnia, jak i w nocy. Ich kończyny są smukłe, średniej długości, zakończone kryształowymi kopytami. Niezależnie od płci posiadają niewielkie poroża, a z pleców wyrastają miniaturowe skrzydełka. Nie służą one do latania, choć ariatesy potrafią latać, a raczej unosić się w powietrzu na niewielkich wysokościach.
Odżywianie
Ariatesy żywią się magią, kryształami, minerałami i pokarmem roślinnym. Są w stanie przetrwać na jednym, wybranym pokarmie, jednak najlepiej rozwijają się przy różnorodnej diecie. Magię pozyskują z żył magicznych, które usytuowane są pod ziemią, w skałach i drzewach. Jeśli chodzi o rośliny to chętnie jedzą mchy, grzyby, młode liście, zioła, pokrzywy, owoce i trawy. Co zaś się tyczy minerałów i kryształów, jelonki pozyskują je w sposób magiczny. Ich kopyta wyczuwają złoża. Jeśli jakieś znajduje się pod ziemią, czy skałą ariates jest w stanie je zlokalizować i za pomocą magii przenieść na powierzchnie. Ich ślina zmiękcza pozyskane minerały, by jelonek mógł się nimi pożywić.
Zachowanie
Jelonki diamentowe występują w lasach okalających łańcuchy górskie i w samych górach. Wolą tereny przynajmniej lekko zalesione, ponieważ czują się w nich bezpiecznie. Ich populacja nie jest duża, a spotkanie takiego jelonka graniczy z cudem. Zwierzęta te potrafią unosić się w powietrzu przy pomocy magii powietrza. A ich skóra zdaje się półprzeźroczysta za sprawą magii iluzji. Poza tym znajdą tajniki teleportacji na krótkie odległości. Jeżeli wyczują humanoida po prostu znikają z pola jego widzenia, a co za tym idzie także pola rażenia ich łuków, czy kusz.
Ariatesy są bardzo nieufne. Nie lubią bliskości humanoidów. Wyjątkiem są driady, krydiany i maie z którymi potrafią koegzystować. Innych naturian unikają, tak jak reszty istot humanoidalnych. Nie są agresywne, ratują się ucieczką, co w ich przypadku oznacza teleportację. Żyją w małych stadach, do dwudziestu osobników. Zazwyczaj jest to kilka par i ich potomstwo. Jelonki diamentowe wiążą się na całe życie. Jelonka może zajść w ciążę raz na pięć lat i rodzi tylko jedno młode, które wychowuje przez trzy lata swojego życia, wraz z partnerem i resztą stada. Ariatesy rosną bardzo wolno i są silnie związane ze swoją rodziną, dlatego od macierzystego stada odchodzą tylko w ostateczności i dopiero, kiedy osiągną wiek dorosły, czyli około trzech lat. Dołączają do innych stad odnajdując w nich swoją partnerkę, lub partnera. Co ciekawe u jelonków diamentowych występuje homoseksualizm, zarówno u samców, jak u samic. Takie pary żyją w stadach ze swoimi pobratymcami i pomagają w wychowaniu młodych, a w razie potrzeby, czyli w przypadku śmierci rodziców niejako "adoptują" pozostawione młode. Jeżeli osierocony jelonek jest zbyt mały by jeść stały pokarm, jedna z samic w stadzie jest w stanie zmodyfikować funkcję swojego organizmu tak, by wytworzyć mleko.
Informacje dodatkowe
Jelonki diamentowe początkowo były uznawane za dobre duchy, zwiastuny szczęścia i pomyślności, dlatego na nie nie polowano. Jednak w późniejszym okresie, kiedy odkryto, że są to stworzenia materialne zaczęto na nie polować. Szybko okazało się, że nie ma to większego sensu, ponieważ zabite, ariatesy przemieniają się w kryształ, który po kilku minutach zmienia się w proch. Ze względu na ich piękny wygląd podjęto więc próby udomowienia tych zwierząt. jednak łapane, dzięki teleportacji szybko uciekały z niewoli. Podjęto wiele prób sprowadzenia do cywilizacji par, a nawet całych stad, ale tylko w kilku przypadkach udało się pozyskać dwa jelenie o różnej płci. Sądzono, że zamknięcie w zagrodach z aigamu uniemożliwi jelonkom ucieczkę. I faktycznie tak się stało, lecz aigam pozbawiał też ariatesy pięknego wyglądu i możliwości pożywiania się magią, co za każdy razem kończyło się śmiercią zwierzęcia. Plotki głoszą, że niektórym naturianom i druidom ariatesy towarzyszą z własnej woli, ale ile w tym prawdy - nie wiadomo.
