Iring
| Iring | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Kotowate |
| Nastawienie | Neutralne |
| Odżywianie | Mięsożerne |
| Występowanie | Równina Eravall, Równina Rafgar |
| Populacja | Średnia |
Spis treści
Wygląd
Iringi to kotowate istoty, nieco podobne do panter. Ich pyski są dłuższe i bardziej smukłe niż u lwów. Mają nieduże, zaokrąglone uszy umiejscowione po bokach głowy, ale wycofane nieco do tyłu. Mają charakterystyczne niebiesko-zielone ubarwienie. Ich pyski pokryte są futrem w kolorze chabrowym, ze złoto-zielonymi plamkami na policzkach. Nosy tych zwierząt mają specyficzny fioletowy kolor. Przód pyska pokrywa sierść w kolorze beżowym lub kremowym. Oczy tych kotowatych przybierają kolor pomarańczowy lub złoty. W ich uszach rośnie szara sierść, na ich zewnętrznej części niebieska. Pierś i brzuch, a także łapy porośnięte są futrem w kolorze indygo. Natomiast od czubka głowy aż po ogon ich ciało pokrywają zielono-niebieskie pióra. Na końcu kręgosłupa u iringów nie występuje panterzy ogon, zamiast niego wyrasta długi ogon jak u pawia. Jest on tak samo ubarwiony i ciągnie się za iringiem po ziemi. Zwierzęta te, zupełnie jak pawie, są w stanie unieść i rozłożyć ogon. Nie robią tego jednak, aby się "puszyć", a wtedy, kiedy są zagrożone. U iringów zarówno samica, jak i samiec mają takie same ubarwienie i taki sam pawi ogon.
Odżywianie
Iringi żywią się mięsem, nie są w stanie trawić roślinnych pokarmów. Polują na sarny i jelenie, ale też na mniejsze stworzenia, jak borsuki czy lisy. Iringi są stworzeniami bardzo szybkimi, mimo iż wydawałoby się, że ogony je spowalniają. Żyją na równinach, ale polują również w lasach je okalających. Nie zabijają dla zabawy, ale tylko i wyłącznie, by zaspokoić głód.
Zachowanie
Irngi nie są wrogo nastawione do ludzi, jednak raczej unikają z nimi kontaktu. Poza tym zbliżyć się do tego stworzenia jest bardzo trudno, iringi bowiem najczęściej po prostu odchodzą. Z resztą ludzie niechętnie zbliżają się do tych kotów, bo ich ostre zęby i pazury bardzo szybko mogą zabić. Mimo swojego neutralnego stosunku do humanoidów, iring nie zawaha się zaatakować, jeśli zajdzie taka konieczność. Wrogo nastawione stworzenia tego gatunku to matki z młodymi, które nie pozwalają się zbliżyć ludziom do swojego potomstwa. Kiedy wychowują młode są bardzo agresywne. W związku z tym złapanie iringa graniczy z cudem.
Informacje dodatkowe
Iringi żyją w niedużych stadach. Przewodniczy im zawsze para: samiec i samica alfa. Samica rodzi młode raz w roku i opiekuje się nimi wraz z innymi samicami ze stada. W rodzinie jest więcej niż jeden samiec, który może posiadać potomstwo z innymi samicami, oprócz samicy alfa. Iringi alfy łączą się ze sobą w pary i zostają razem do końca życia. Te kotowate to zwierzęta bardzo szybkie, ich bieg jest porównywalny do biegu gepardów. Mimo tego, że stronią od ludzi i jeśli zostaną zaatakowane będą się bronić, to nadal humanoidy próbują na nie polować. Nie chodzi o mięso ani o futro. Iringi są łapane głównie na sprzedaż, do cyrków i jako "domowi" towarzysze. W niewoli stają się osowiałe, ale nie umierają. Bardzo rzadko zdarza się, by iring dobrze czuł się w niewoli.
