Pella
| Pella | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Gryzonie |
| Nastawienie | Od przyjaznego do wrogiego |
| Odżywianie | Wszystkożerne |
| Występowanie | Cała Alarania |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Długość ciała wynosi od 5 do 7 centymetrów wraz z ogonem. Pella jest wielkości myszy domowej, jest zwierzęciem synantropijnym. Przystosowuje się do warunków życia człowieka. Potrafi wziąć do łapek jedzenie, które się mu podaje, rozpoznaje zapachy ludzkie, urzęduje tam, gdzie człowiek. Wyglądem może również przypominać kunę (Martes foina) ze względu na kolor futra. Ogon często jest w paski, odcień ciała to brązowy gdzieniegdzie w białe plamki. Może wydzielać nieprzyjemny zapach i to sprawia, że niektórzy nie reagują na nią pozytywnie. Ciało ma opływowy kształt, dwoje małych czarnych oczek odpowiednich do gryzoni. Łapki zakończone pazurkami. Posiadają aż trzy małe żołądki, w jednym z nich magazynują jedzenie, żeby na dłużej zaspokoić głód, drugie służy to oddzielania pokarmu od przyjmowanych cieczy, a trzecie uruchamia swoją pracę tylko w przypadku, gdy któryś z żołądków przestanie działać w wyniku choroby. Pella to wszak chorowity zwierzak i nie sposób przewidzieć na jakie schorzenie zapadnie.
Odżywianie
Odżywiają się dosłownie wszystkim, o co byśmy nie zapytali, to istne łasuchy podkradające żywność człowiekowi. Żywią się tym, co zdołają znaleźć, mogą to być ziarna, trawa, chleb, owoce czy mięso.
Zachowanie
Trudno przewidzieć ich postępowanie, w przypadku gdy mamy do czynienia z gatunkiem ściśle udomowionym przez człowieka, możemy spodziewać się pozytywnego nastawienia. Inaczej sytuacja wygląda, gdy człowiek przepędza Pellę, niszczy ich legowisko tudzież zachowuje się w sposób, który im zagraża. Cicha wojna między człowiekiem a Pellą istnieje od zarania dziejów, nie każdy zrozumie sytuację, w której znalazł się gatunek, bo właściwie nie posiada on naturalnego środowiska do życia i jest uzależniony od człowieka, jeżeli chodzi o lokalizację. Przez to, że nigdy nie posiadał własnego terytorium, sprawa komplikuje się, biorąc pod uwagę sytuację człowieka. W przypadku bardziej tolerancyjnych ludzi możemy mówić tu o pewnym sojuszu, jaki zawarł z Pellą, ale nie w każdej sytuacji możemy to zastosować. Pella jest różna. W zależności od konkretnego przypadku, jedną pokochamy a drugą już niekoniecznie. Kiedy wejdziemy jej w drogę, może gryźć, szczypać, kąsać swoimi małymi ząbkami i trudno o gorszy scenariusz relacji z tym stworzeniem, gdyż ślady, jakie pozostawia na ciele może nie należą do groźnych i śmiercionośnych, ale wywołują swędzenie i bąble. Uczestniczy w życiu człowieka, może przebywać w pomieszczeniach gospodarczych, na balkonach lub w ogrodzie, ale w przypadku tego ostatniego miejsca nie ma żadnej gwarancji, że będzie grzeczna i dostosuje się do warunków wokół, może się okazać, że polubiła spożywanie kwiatów czy owoców i wówczas pojawia się problem. Polubiła się z Alarianami, dla rasy białej nie jest jakoś bardzo uciążliwa, ale widać, że niekoniecznie lubi się z Mahińczykami, bo właśnie ciemnoskórym sprawia najwięcej kłopotów. Wobec powyższych ludzi jest złośliwa, w ich obecności wydaje z siebie dziwne i głośne dźwięki, więc zapewne nie zostałaby w ich towarzystwie i zaczęła szukać innego lokum. Warto wspomnieć, że należy do domatorów, lubi ciepło domowego ogniska i przytulną atmosferę. Tak naprawdę nie wiadomo skąd się wzięła, nie jest znana geneza powstania Pelli. Wiadomo jednak, że nie jest związana w żaden sposób z magią, to zwyczajne stworzenie, które ma opinię zarówno przyjaciela domu, jak i szkodnika. Tutaj póki co nie doszliśmy jeszcze do kompromisu. Na jej korzyść przemawia fakt, że potrafi być użyteczna, poluje na muchy, pająki i inne małe, uciążliwe stworzenia, więc jest, zdaje się, ualrswiedliwiona, nawet jeżeli chwilowo przyjmie niezbyt przychylne nastawienie.
Informacje dodatkowe
Brak
