Ilargiański Koń Rycerski
| Ilargiański Koń Rycerski | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Koń zimnokrwisty |
| Nastawienie | Przyjazne |
| Odżywianie | Roślinożerny |
| Występowanie | Ilargia |
| Populacja | Wysoka |
Spis treści
Wygląd
Posiadają bardzo elegancką budowę jak na konia typu zimnokrwistego. Są rasą hodowlaną stworzoną z myślą wykorzystaniu ich w roli wierzchowców rycerskich. Z tego względu posiadają mocną budowę ciała. Klatka piersiowa jest rozpięta i głęboka. Partia grzbietu natomiast krótka, ale szeroka. Zad długi, lekko ścięty. Nogi są wyraźnie umięśnione, a kopyta duże, lecz pozbawione szczotek pęcinowych. Szyja z kolei jest krępa i mocno osadzona. Ostatnim elementem jest głowa o zaskakująco delikatnej budowie. Charakteryzuje się prostym profilem z szerokim czołem i głęboko osadzonymi oczami. Całość zwieńczają drobne uszy. W kłębie mierzą przeciętnie sążeń i jedną piędź, a ich łączna masa może wynosi, ponad sto kamieni. Dożywają średnio do 25 lat, choć można wydłużyć ich żywotność poprzez zastosowanie magii. Rasę tą spotyka się w wielu odmianach umaszczenia, choć najczęściej występujące to kasztanowata, gniada, skarogniada i kara. Siwe okazy rezerwowane są dla odpowiednich stanowisk, mających celowo się wyróżniać np. konie generałów czy kapitanów.
Odżywianie
Jako rasa hodowlana karmione są przede wszystkim sianem i paszą bogatą w witaminy i minerały. Rasa ta ma jednak tendencję do szybkiego tycia, dlatego nie można jej przekarmiać.
Zachowanie
Rasa ta określana jest mianem łagodnego olbrzyma. Trudno je spłoszyć, gdyż nie boją się świstu strzał, szczęku oręża, czy wszelkich wizualnych jak i dźwiękowych efektów korzystania z magii. Chętnie poddają się szkoleniu, słuchają komend i potrafią szybko adaptować się do sytuacji. Pozwalają zakładać na siebie zbroje zwykłe jak i magiczne. Są silne, odważne i lojalne. Z całą pewnością nie zostawią swojego żołnierza na polu walki, za co rasa ta jest szczególnie ceniona.
Informacje dodatkowe
W królestwie Ilargii dużym nietaktem jest wykorzystać te konie do zaprzęgów, chyba że typem powozu jest karoca przewożąca ważną osobę. Rasa ta bowiem jest bardzo lubiana na swych rodzimych ziemiach, przede wszystkim przez wzgląd na ich dużą wydajność w roli konia bojowego. Do pracy fizycznej używane są inne rasy, a Ilargiański koń rycerski uznawany jest w hierarchii jako wierzchowiec przeznaczony do istotniejszych zadań.
Przez to, że są rasą sztucznie wyhodowaną posiadają zapisaną w genach tendencję do zapadnięcia na przewlekłą chorobę stawów.
W Ilargii istnieje specjalna stadnina ufundowana przez jednego z poprzednich władców. Stanowi ona miejsce, w którym chore, okaleczone, bądź osiągające sędziwy wiek okazy mogą w spokoju dożyć swoich ostatnich dni. Jest to nagroda za ich zasługi względem królestwa.
Wielu odwiedzających Ilargię w momencie zakochuje się w tej rasie. Nic dziwnego, gdyż jest ona bardzo przyjaźnie nastawiona, a przede wszystkim łatwa w szkoleniu. Sprawdzają się idealnie jako towarzysze podróży. Mieszkańcy królestwa jednak zbyt dobrze zdają sobie sprawę z tych zalet, dlatego handel tymi końmi jest uznawany jako wykroczenie i surowo karane grzywną pieniężną.
