Jagrys turmalinowy
| Jagrys turmalinowy | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Kotowate |
| Nastawienie | Neutralne |
| Odżywianie | Mięso/Minerało/Magiożerne |
| Występowanie | Nizina Arkadyjska, Szczyty Fellarionu,
Ostępy |
| Populacja | Nieznana |
Spis treści
Wygląd
To olbrzymie zwierzę na pierwszy rzut oka przypomina lwa, któremu ktoś dla hecy przyprawił kilka rogów z tyłu głowy i jeden kręty na czole. Prawda jest jednak odmienna - jagrys turmalinowy wywodzi się z izolowanej populacji arkadyjskich jaguarów, a podobieństwo do króla zwierząt powstało przez przypadek. Koty te dorastają przynajmniej do rozmiarów i wagi przeciętnego tura, a wśród górali ze Szczytów Fellarionu chodzą legendy o kotach ogromnych niczym mamut włochaty. Zarówno kotki, jak i kocury szczycą się bujnymi czuprynami, przypominającymi grzywy kuzynów z Południa oraz rogowymi wyrostkami, które są przekształconymi wibrysami. Wykrywają one drobinki magii w powietrzu, a u populacji górskich także niesione przez wiatr ślady minerałów, którymi te zwierzęta się żywią. Umaszczenie jagrysów jest jednolite, granatowo-fioletowe, przypominające barwę turmalinu. Jedynym akcentem wyróżniającym się na tym tle stały się nieregularne wzory w kształcie błyskawic, zdobiące ich futro. Nie istnieją dwa koty o takim samym wzorze.
Odżywianie
Zwierzę to skutecznie unika wszelkich kontaktów z humanoidami. Najprawdopodobniej żyje w stadach - tak, jak lwy, do których się upodobniło z wygladu. Nie stwierdzono, by jakkolwiek zagrażało ludziom czy Nordom, a niektórzy uczeni twierdzą, iż trzyma ono w ryzach populacje niektórych potworów. Zgłębienie tajników behawioru jagrysa pozostawiono przyszłym pokoleniom lub przybyszom z dalej położonych krain.
Zachowanie
Irbis zwyczajny jest wrogo i nieufnie nastawiony do ludzi, unikając ich za wszelką cenę, w razie wątpliwości uciekając, a w stanie zagrożenia atakując. W porównaniu do niego, Irbis Thargornski zachowuje się jak udomowione kocię. Ten wielki, drapieżny kot na widok człowieka przybiega w podskokach, co na szczęście dla niego sprawia, że większość z nich ucieka. Jeśli jednak dać mu szansę, ta śnieżna pantera obali się na grzbiet, domagając pieszczot, pociągnie żartobliwie za nogawkę (przewracając dorosłego człowieka), czy skoczy na niego w ramach zabawy, co akurat może grozić poważnymi obrażeniami. Nie ma w nim jednak za grosz zwątpienia, co znacznie przyczyniło się do wybicia tej rasy, którą tak łatwo podejść, a która jest tak ceniona ze względu na swoje futro.
Informacje dodatkowe
Jagrys turmalinowy prowadzi skryty tryb życia, z reguły pod osłoną nocy bądź w gęstwinie pierwotnej puszczy lub wśród niedostępnych górskich szczytów, toteż nie wchodził dotychczas w głębsze interakcje z cywilizacjami humanoidów. Czasami ktoś znajduje rogi wibrysowe porzucone w naturalny sposób lub te, które odpadły w czasie walki. Społeczności podgórskie wykorzystują je do poszukiwania złóż kruszców szlachetnych bądź pokładów węgla (jak różdżki radiestetów), natomiast rododendrońscy uczeni otrzymują z nich pył, wzmacniający pancerze zbrojnych, straży pałacowej i łowców potworów. Nanosi się go na gotowe wyroby, a potem polewa alkoholem. Zabezpieczone w ten sposób elementy zbroi czy tarcze lśnią lekką, turmalinową poświatą oraz wykazują zwiększoną wytrzymałość na ataki magiczne.
