Cierniowiec Różanogłowy
| Cierniowiec Różanogłowy | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Roślinopodobne |
| Nastawienie | Wrogie |
| Odżywianie | Krew |
| Występowanie | Wszystkie lasy, poza Daleką Północą |
| Populacja | Średnia |
Spis treści
Wygląd
Cierniowce to małe stworzenia, mające przeważnie około dłoni wielkości. Częściej można trafić na osobniki mniejsze od przeciętnej niż na takie, które byłby większe. Ich ciała najczęściej mają odcienie zieleni i brązu. Przednie i tylne kończyny zakończone są czymś w rodzaju ostrych szponów, które nie tylko pomagają im we wspinaczce, lecz także mogą służyć za broń. Dodatkowo na ciele mają też wypustki przypominające ciernie, które są ich mechanizmem obronnym i przeważnie występują – w różnym zagęszczeniu – na grzbiecie i kończynach. Głowy tych stworzeń zbudowane są z czerwonej tkanki pozwijanej tak, że mogą wyglądać jak zamknięty pąk róży. Najczęściej, na wzór kołnierza, okalają je zielone tkanki wyglądające jak liście. Na samym środku głowy – tam, gdzie „pąk” nie zamyka się całkowicie – znajduje się jedno, niebieskie i jarzące się lekko, oko, a pod nim kłująco-ssący aparat gębowy, którego kłujkę Cierniowiec może wysuwać i chować z powrotem. Stworzenia te mimo, że mają tylko jedno oko, mają w nim bardzo dobry wzrok, którym wypatrują ofiar na podstawie dostrzegania ciepła ich organizmu. Poza tym, mogą też wyczuwać wibracje otoczenia – powietrze dzięki kołnierzowi z liści i powierzchniowe poprzez końcówki pazurów, którymi zakończone są ich kończyny.
Odżywianie
Żywią się one krwią stworzeń żywych. Niespecjalnie jest dla nich ważne to, czy jest to krew zwierzęca, czy może jednej z ras rozumnych – w każdej z nich znajdą potrzebne im składniki odżywcze. Nie są stworzeniami, które przemieszczają się w celu odżywiania, dlatego też, gdy już wybiorą jedno miejsce, to czają się w nim na swoje ofiary już do końca swojego życia. Przez to wykształciły też mechanizm przetrwania, który pozwala im długo wytrzymać bez aktywnego odżywiania się, wtedy po prostu zużywają przechowaną „na później” krew, którą składują w organicznym woreczku ukrytym w tułowiu. Ostatecznie, jeżeli nie żywią się naprawdę długo, mogą zapaść w coś w rodzaju hibernacji – wtedy niemalże nie da się odróżnić ich od zwykłych kwiatów. Budzą się od razu, gdy tylko w jakiś sposób wyczują źródło pożywienia.
Zachowanie
Lubią ukrywać się wśród krzewów, zwłaszcza roślin, które również mają kolce. Żyją w grupach liczących sobie nie więcej niż dziesięć osobników, jedna taka grupa zajmuje jeden lub dwa krzewy i zaciekle bronią swojego terenu, jeśli inna grupa próbuje go przejąć. Atakują, gdy ofiara zbliży się do miejsca, w którym się ukrywają – wtedy cała grupa skacze na ofiarę, aby po chwili wbić w jej ciało kłujki, w których także znajduje się niegroźny jad, którego jedyną rolą jest paraliż tkanki wokół nakłucia. Największa grupa –czyli taka, w której znajduje się dziesięć takich stworzeń – może wypić tyle krwi, że dorosły mężczyzna może stracić przytomność z powodu jej utraty. Jeżeli ofiara broni się i próbuje z siebie zrzucić, wbijają się w jej ciało szponami. Kłują też wypustkami, jeżeli złapie się je i próbuje wyrwać – gdy już się to zrobi, nadal mogą ciąć ostrzami, którymi zakończone są ich kończyny, co powoduje małe, lecz jednocześnie dokuczliwe i piekące nacięcia. Uciekają po tym, jak już się pożywią lub wtedy, gdy grozi im niebezpieczeństwo ze strony stworzenia, którego krwią się żywią. Mimo, że wsie i miasta stanowiłyby dla nich iście ucztę, to naprawdę rzadko kiedy można je spotkać w takich miejscach.
Informacje dodatkowe
Warto wiedzieć, że w ich głowach ukryte są również zarodniki, dzięki którym się rozmnażają. Wśród Cierniowców nie rozróżnia się męskiej i żeńskiej płci – każdy z osobników należy zarówno do jednej, jak i do drugiej, dlatego też same mogą zapładniać zarodniki i wypuszczać już zapłodnione. To „wypuszczenie” odbywa się tak, że osobnik gotowy do umieszczenia zarodników, najpierw odszukuje niezamieszkany krzew. Następnie zakopuje się pod rośliną tak, że wystaje z niej jedynie głowa. Później głowa ta eksploduje i wyrzuca kilkanaście zarodników w powietrze, które lądują na ziemi. Rozwój organizmu Cierniowca trwa zaledwie kilka dni, chociaż później młody osobnik rośnie przez miesiąc, już po tym, jak znajdzie pierwszą ofiarę i się pożywi, aby osiągnąć pełne rozmiary.
