Ajagar Arkadyjski
| Ajagar Arkadyjski | |
|---|---|
|
| |
| Grupa | Smokowate |
| Nastawienie | Neutralne lub przyjazne |
| Odżywianie | Mięso/Owoco/Jajożerne |
| Występowanie | Cała Alarania |
| Populacja | Średnia |
Spis treści
Wygląd
Ajagar Arkadyjski, częściej zwany smokiem rododendrońskim, to gatunek lotnego jaszczura do złudzenia przypominającego niedużego smoka. Z pewnością wywodzi się od rozumnej rasy Smoków. Badacze twierdzą, że pierwsze ajagary były potomkami zwykłych smoków, które urodziły się z wieloma wadami, takimi jak zupełny brak magii, a co za tym idzie także możliwości przemiany w humanoidalną formę. Z czasem utraciły także zdolność mowy i skarlały. Tworząc rasę pokrewną ze smokami. W kłębie osiągają maksymalnie 2 - 2,5 sążnia, czyli około 4 metrów - mowa to u największych osobniakach. Przeciętny przedstawiciel tej rasy jest znacznie niższy. Wielkość skrzydeł zależy od szerokości łap i długości ogona. Ajagary nie zieją ogniem. Ich umaszczenie jest najróżniejsze, od jednobarwnego np. czerwonego, bo wielokolorowe, czy umaszczenie ombre. Nie ma dwóch takich samych osobników, każdy różni się od siebie, chociażby dodatkową plamą w innym kolorze. Część ajagarów posiada kolce rosnące od głowy, przez tułów, aż po koniec ogona, lecz część jest ich pozbawiona na grzbiecie. Mają stosunkowo małe oczy, ale widzą doskonale, nawet w bardzo słabym świetle. Są w stanie poruszać się w nocy, wystarczy im światło księżyca.
Odżywianie
Ajagary jedzą głównie mięso. Polują na zające, borsuki, lisy, sarny, jelenie, a kiedy osiągają większy wzrost bez trudu powalą łosia, czy pomniejszego mamuta. W grupie mogą zabić większość dużych zwierząt. Zwykle jednak, jeśli mają pod dostatkiem tych mniejszych, zadowalają się nimi. Zauważono, że nie polują na jelenie Varrao i Erimalaie. Dietę chętnie uzupełniają owocami, nie pogardzą jabłkiem, gruszką, śliwkami, czy czereśniami w dużych ilościach. W klimatach tropikalnych jedzą mango, granaty i słodkie cytrusy. Tam polują także na leniwce, czy simię. Zjedzą też jaja, jeśli te akurat staną im na drodze. Ajagary mieszkające blisko wody zjadają też ryby i inne stworzenia wodne, jak skorupiaki.
Zachowanie
Ajagary są nastawione neutralnie lub przyjaźnie. Oczywiście zaatakowane nie stoją bezczynnie i robią użytek ze swoich ostrych zębów, pazurów, skrzydeł, czy ogona. W sytuacji zagrożenia zmieniają się w krwiożercze bestie. Nie polują na ludzi, ale jeśli zabiją jakiegoś humanoida w walce zjedzą jego mięso. Jeśli więc ktoś zapoluje na ajagara i nie wróci, marne szanse, że odnajdzie się jego ciało.
Jaszczury te dają się łatwo tresować i szybko przyzwyczajają się do niewoli. Ajagar przywiązany do człowieka nie będzie uciekał, a z wszelkich wycieczek wróci wprost do właściciela. Nawet jako chowaniec jaszczur ten od czasu do czasu będzie wybierał się na polowanie. Te zwierzęta zwyczajnie lubią aktywność fizyczną.
Żyją samotnie, w parze, albo w niewielkich grupach do 10 osobników. niektóre ajagary wolą prowadzić samotniczy tryb życia, dzieje się tak często na początku ich dorosłego życia, kiedy poznają świat. Niektóre po znalezieniu partnera zostają z nim do końca życie, inne wolą rozstać się po odchowaniu potomstwa i wrócić do samotności. Część jaszczurów żyje w rodzinach - małych grupach, w których dowodzi najstarsza para. Ajagary rozmnażają się rzadko, ale samica może złożyć od jednego do nawet czterech jaj. Dożywają nawet czterystu lat, a najstarszy osobnik urodzony w niewoli zginął w walce mając 517 lat - świat naukowców twierdzi, że te smoki mogą dożywać nawet tysiąca lat, po prostu jeszcze nie udało się znaleźć osobnika, który potwierdzałby te teorię.
Informacje dodatkowe
Pierwsze jaszczury tego gatunku odkryto w lasach na Nizinie Arkadyjskiej. Stąd ich nazwa - słowo ajagar natomiast pochodzi od nazwiska bestiologa, który jako pierwszy opisał te stworzenia. W późniejszym czasie okazało się, że stworzenia te zamieszkują całą łuskę, ale w większości krain nazywane były, błędnie, smokami. Początkowo nazwę ajagar wprowadzono w Środkowej Alaranii, dopiero z czasem rozniosła się po innych częściach Łuski. W centrum kontynentu pospolitą nazwą tych stworzeń jest Smok Rododendroński. Wynika to z faktu iż Rododendronia posiada oddziały zbrojne, w których ajagary używane są jako wierzchowce bojowe. I jest jednym z nielicznych państw, które ośmieliły się utrzymać armię złożoną z ajagarów.
Ciekawostką jest, że te "smoki" głębsze więzi nawiązują z kobietami. Niezależnie od płci, ajagary wolą być dosiadane przez kobiety, a im takowa bardziej wrażliwa, tym lepiej. Silne więzi pomiędzy wierzchowcem a jeźdźcem gwarantują lepszą sprawność bojową. Oczywiście jaszczury dogadują się także z mężczyznami, ale jeśli dać im wybór, no cóż, zazwyczaj wybierają "płeć piękną". Wielu naukowców stara obalić się tą teorię, twierdząc, że nie chodzi tu o płeć jeźdźca, a o jego wrażliwość i inteligencję. Niektórzy badacze uważają zaś, że ajagary po prostu wolą nosić na grzbiecie mniejszy ciężar. Faktem jest, że jeśli chodzi o walkę i ewolucję powietrzne, kobiety na ajagarach radzą sobie znacznie lepiej.
